حکایت سیزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۳۵ ـ ۳۷)
بخش دوم
۱
کسی زین میان گوی دولت ربود
که در بند آسایش خلق بود
معنی تحت اللفظی:
سعادتمند کسی است که خواهان آسایش خلق است.
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک فرد و (۱)
را
به شکل دیالک تیک کسی و (۲) بسط و تعمیم می دهد
و
نقش تعیین کننده را از آن جامعه (خلق) می داند.
جواب
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک فرد و (جامعه)
را
به شکل دیالک تیک کسی و (خلق) بسط و تعمیم می دهد
و
نقش تعیین کننده را از آن جامعه (خلق) می داند.
مفهوم «خلق»، یکی از مشکوک ترین مفاهیم است، که حتی امروز به طرز وسیعی مورد سوء استفاده هر قلدر، جنایتکار و خونریز حرفه ای قرار می گیرد.
ضد خلقی ترین باندهای جنایتکار نام «خلق» را به دوش کشیده اند و می کشند.
منظور سعدی از مفاهیم «خلق» و «آسایش خلق» چیست؟
اجامر مرتجع جنقوری اسلامی
واژه خلق را با واژه گل و گشاد مستضعفین جایگزین ساخته اند و جنقوری فاشیستی ـ فوندامنتالیستی خود را جنقوری مستضعفین جا می زنند و مبلغ تأمین آسایش خلق اند.
یارانه می دهند.
هدف اصلی این مرتجعین اما میخکوب کردن جامعه در سیستم عهد بوقی حاکم است.
هر دگراندیش انقلابی را بی رحمانه زجرکش کرده اند و در غیاب انقلابیون و حزب انقلابی
یکه تاز میدان گشته اند.
جامعه
عملا و عینا
به
جنگل تر از جنگل
به
جهنم تر از جهنم
تبدیل شده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر