فرهنگ مفاهیم فلسفی (الف) اپیکوریسم (۱)

  

پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

شین میم شین

   

۱

·    اپیکوریسم عبارت است از فلسفه ماتریالیستی که از سوی اپیکور و شاگردان او، به پیروی از دموکریت، در قرن سوم قبل از میلاد، تدوین شده است.

 

۲

·    هدف اصلی اپیکوریسم، عبارت است از ارائه توضیحی ماتریالیستی و آته ئیستی راجع به طبیعت، که هر مداخله ماورای طبیعی و الهی را در حوادث جهان مستثنی می دارد (مورد صرفنظر قرار می دهد).

 

۳

·    اپیکوریسم چنین توضیحی راجع به طبیعت را پیش شرط ضرور برای ایدئال اخلاقی سعادتمندی (خوشبختی) و آرامش روحی می داند.

 

۴

·    از دید اپیکوریسم، ساده ترین سنگپایه های جهان را اتم ها تشکیل می دهند.

 

·    مراجعه کنید به اتمیسم

 

۵

·    از دید اپیکوریسم، اتم ها ذرات تجزیه ناپذیر و تغییرناپذیرند و کلیه پدیده های طبیعی نتیجه پیوندهای اتمی گوناگونند.

 

۶

·    اپیکوریسم ـ در مغایرت با دموکریت ـ حرکت سقوطی اتم ها و انحراف خودپوی آنها از مسیر حرکت عمودی شان را به رسمیت می شناسد که موجب برخورد اتم ها و در نتیجه موجب تشکیل اجسام مادی می شود.

 

۷

·    اپیکوریسم در تئوری شناخت ـ اصولا ـ ئتصویرتئوری را نمایندگی می کند:

·    اجسام مادی بر اعضای حسی تأثیر می گذارند و در نتیجه آن، ایدولا («تصویرک ها»، «تراوش ها») از آنها جدا می شوند.

 

۸

·    در نظرات اجتماعی اپیکوریسم «برای اولین بار این تصور مطرح می شود، که دولت بر قرارداد متقابل انسانها، یعنی بر قرارداد اجتماعی استوار است.»

·    (مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۳، ص ۱۲۵)

 

۹

·    برجسته ترین نماینده اپیکوریسم، علاوه بر خود اپیکور، لوکرتس (شاعر رومی) و هوراتس بوده اند.

 

۱۰

·    فلسفه ماتریالیستی اپیکوریسم ـ به ویژه اتمیسم آن ـ در سراسر قرون وسطی از سوی ارتجاع تئولوژیکی (فقهی، روحانی) تحریف و مسخ می شود و زیر ضربه لاینقطع قرار می گیرد.

 

ادامه دارد.