دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی (۳۰۷)

 

پروفسور دکتر

ولفگانگ ایشهورن

اریش هان

مانفرد پوشمن

روبرت شولتس

هورست تاوبرت

و دهها تن دیگر

(۱۹۶۹)

برگردان

شین میم شین

ایدئال

(آرمان، آرمانی)

۱

·    ایدئال، خویشاوند معنوی و واژه ای ایده (اندیشه) است.

۲

·    ایدئال بنا بر تعیین عامش، تجسم (جسمیت یابی) تمایل کامل، الگویی و سرمشقی بشری است.

۳

·    در تعیین (و تعریف) ایدئال، تضاد بین فلسفه ماتریالیستی ـ دیالک تیکی و فلسفه ایدئالیستی انعکاس می یابد.

۴

·    فلسفه ایدئالیستی ـ بی اعتنا به تفاسیر متفاوت ـ منبع و سرچشمه ایدئال را «رایش ایده ها» (خطه اندیشه ها) می داند.

۵

·    فلسفه مارکسیستی – لنینیستی (ماتریالیستی ـ دیالک تیکی) بر خلاف فلسفه ایدئالیستی،  بر آن است که ایدئال ها، فرم خاصی از انعکاس واقعیت عینی (رئالیته اوبژکتیو) در آیینه روح (شعور، ضمیر) آدمیان است.

۶

·    منبع و سرچشمه تشکیل و توارث ایدئال های پیشرفت جامعه ای، عبارت است از واقعیت عینی مناسبات جامعه ای.

۷

·    ایدئال ها اما فقط بازتاب های ساده نیستند.

·    ایدئال ها فقط تصویر اندازی مستقیم واقعیت عینی در آیینه ی ضمیر آدم ها نیستند.

·    مراجعه کنید به واقعیت

۸

·    در ایدئال ها دانش تجربی و معارف (شناخت های) انسان ها تراکم یافته اند.

·    دانش تجربی و معارفی که انسان ها در روند رویارویی و چالش و کشمکش با طبیعت و جامعه گرد آورده اند، تنظیم کرده اند، تعمیم بخشیده اند، تکمیل کرده اند و به طرز تصویرمندی تبیین داشته اند.

·    (تبیین تصویرمند (مصور) یعنی فرمی از بیان که نظر بسان تصویری از پرده چشم خواننده و شنونده بگذرد. مترجم)

ادامه دارد.