علیرضا شفیعی مطهر
ویرایش و تحلیل
از
ربابه نون
۱
در اینجا بیماری را «هنجار» و سلامت را «نابهنجار» می دانند.
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند
و
این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند
و
این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!
این بند از مطلب شفیعی مطهر
از سر تا پا معیوب است:
هنجار
یعنی نرم.
مثال:
ممنوعیت میخواری
در جمهوری اسلامی
هنجاری
است.
یعنی
جزو موازین شرعی است
و
واجب الرعایه است.
اگر کسی مراعات نکند، جریمه می شود.
۲
در اینجا بیماری را «هنجار» و سلامت را «نابهنجار» می دانند.
کسی
بیماری
را
هنجار نمی نامد.
شاید منظور حریف،
عادی و معمولی تلقی کردن بیماری
باشد.
منظور او وارونگی جامعه است
که
بیماری را امری عادی و تندرستی را امری غیرعادی قلمداد می کنند.
ضمنا
منظور او از بیماری هم نه بیماری فیزیکی و جسمی، بلکه حماقت و بلاهت است.
۳
در اینجا بیماری را «هنجار» و سلامت را «نابهنجار» می دانند.
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند.
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند.
ایراد این جفنگ حریف
علاوه بر این،
این ادعا ست
که
نتیجه هنجار نامیدن بیماری،
زشت نامیدن زیبایی و فریبا نامیدن پستی است.
پستی
را
میت وان امری عادی تلقی کرد.
ولی
به دشواری می توان فریبا محسوب داشت.
مثال:
حزب توده
به هر دلیلی
از جلاد جماران حمایت بی چون و چرا می کند.
هر کثافتکاری جماران را تأیید و توجیه می کند.
جلاد جماران
بدون کمترین دلیل
(حتی به قول دژخیمان جماران)
دستور قتل عام بی رحمانه اعضای همین حزب توده
را
صادر می کند.
این کردوکار جلاد کثافت جماران
را
می توان پستی و پلشتی تلقی کرد.
ولی نمی توان آن را فریبا محسوب داشت.
فرق هم نمی کند که منظور از فریبا چه باشد:
مبتنی بر فریب باشد
یعنی
فریبنده باشد
و
زیبا و دلربا باشد.
۴
در اینجا بیماری را «هنجار» و سلامت را «نابهنجار» می دانند.
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند
و
این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند
و
این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!
این نتیجه گیری حریف،
واقعا
حیرت انگیز است.
بیماری
و
تندرستی
کمترین ربطی به زشتی و فریبایی ندارند.
از
هر چیز که نمی توان هر نتیجه ای را گرفت.
۵
در اینجا بیماری را «هنجار» و سلامت را «نابهنجار» می دانند.
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند
و
این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!
در نتیجه
هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند
و
این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!
حریف
معنی شعار را هم نمی داند.
هنجار تلقی کردن بیماری و ناهنجار تلقی کردن سلامت
و
ضمنا
شق القمر کردن
و
زشت نامیدن زیبا و فریبا نامیدن پستی
که
شعار نیست
تا
کسی
آن را از مناره مسجد جار بزند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر