جلال‌الدین محمد بلخی
معروف به مولوی
(۶۰۴ ـ ۶۷۲ ه. ق)
ویرایش و تحلیل
از
شین میم شین
از خداوند ولی التوفیق
در خواستن توفیق رعایت ادب
در همه حال ها
و
بیان کردن وخامت ضررهای بی ادبی
از خدا جوییم توفیق ادب
بی ادب محروم گشت از لطف رب
بی‌ادب تنها نه خود را داشت، بد
بلک آتش در همه آفاق زد
مایده از آسمان در می رسید
بی شری و بیع و بی گفت و شنید
درمیان قوم موسی چند کس
بی ادب
گفتند:
«کو سیر و عدس؟»
گفتند:
«کو سیر و عدس؟»
منقطع شد خوان و نان از آسمان
ماند رنج زرع و بیل و داس مان
باز عیسی چون شفاعت کرد، حق
خوان فرستاد و غنیمت بر طبق
مائده از آسمان شد عائده
چون که گفت انزل علینا مائده
باز گستاخان، ادب بگذاشتند
چون گدایان زله ها برداشتند
لابه کرده عیسی ایشان را که این
دایم است و کم نگردد از زمین
بد گمانی کردن و حرص آوری
کفر باشد، پیش خوان مهتری
زان گدارویان نادیده ز آز
آن در رحمت بر ایشان شد فراز
ابر بر ناید پی منع زکات
وز زنا افتد وبا اندر جهات
هر چه بر تو آید از ظلمات و غم
آن ز بی باکی و گستاخی است، هم
هر که بی باکی کند در راه دوست
رهزن مردان شد و نامرد، او ست
از ادب پرنور گشته است این فلک
وز ادب معصوم و پاک آمد ملک
بد (بود) ز گستاخی کسوف آفتاب
شد عزازیلی (عزیز خدا، لقب سابق ابلیس) ز جرئت رد باب
پایان
ادامه دارد.
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر