آنتی فمینیسم در چندین فرمات
تحلیلی
از
ربابه نون
به
یاد نیره
در قاموس کتب مقدس
(تورات و انجیل و قرآن)
تبعیت حوا
به مثابه مظهر نیمه مولد بشریت،
(مولد
هم به معنی تولید مثل
و
هم
به معنی تولید نعمات مادی
و
هم
به معنی تولید نعمات فکری و روحی و روانی)
از
ابلیس
در هیئت مار
و
تبعیت عاطفی ـ غریزی آدم
به مثابه نیمه دیگر بشریت
از
حوا
موجب
رانده شدن
بشریت
از
بهشت برین
به
دوزخ زمین
می شود.
۱
این اولین رانده شدن زن از بهشت برین است.
۲
این اولین فرم آنتی فمینیسم (زن ستیزی) است
که
در
فرمات تئولوژیکی (فقهی) تبیین یافته است.
۳
این اولین خشت (سنگ بنای) معمار در دیوار ایده ئولوژیکی زن ستیزی است.
خشت اول
چون نهد معمار
کج
تا
ثریا
می رود
دیوار
کج.
۴
رانده شدن حوا و آدم
(نیمه زن بشریت و نیمه مرد بشریت)
از
بهشت برین
(جامعه کمونیستی آغازین)
به
دوزخ زمین
(جامعه طبقاتی برده داری، فئودالی و سرمایه داری)
برای حوا و آدم
اما
یکسان نبوده است.
الف
آدم
از بهشت برین به دوزخ زمین رانده می شود و در دوزخ زمین (جامعه طبقاتی) به هر مصیبت و مشقتی هم که باشد،
سر و سامان می یابد.
ب
حوا
اما
برعکس،
در خطر رانده شدن دمبدم از «بهشت» دیگری به سر می برد.
۵
دلیل این وضعیت استثنائی حوا
اما
چیست؟
چرا حوا در خطر رانده شدن مدام به سر می برد و نه آدم؟
۶
دلیل این وضعیت استثنائی حوا
در
دوزخ زمین
این است
که
او
در
دیالک تیک زن و مرد
به سر می برد
و
نقش تعیین کننده در این دیالک تیک از آن مرد است.
به همین دلیل
مرد
رئیس خانواده است
و
زن
مرئوس خانواده.
در نتیجه
رئیس خانواده
هر لحظه اراده کند،
حوا
را
از بهشت برین خانواده می راند.
یعنی حوا
هر لحظه در خطر رانده شدن مجدد از بهشت برین
به سر می برد.
همین
خطر رانده شدن مجدد از بهشتی به دوزخی
بسان
شمشیر داموکلس
(شمشیر تیز و برنده ای که شاه دیونیزوس
برای نشان دادن خطری که هر لحظه هر
پادشاه را تهدید می کند
بالای سر داموکلس
(یکی ازدرباریانش که یک روز به
جای او بر تخت شاهی نشسته بود)
با
تار مویی از دم اسب
آویزان کرده بود.)
بالای سر حوا
آویخته می شود.
سؤال
اکنون این است
که
چرا و به چه دلیل
در
جامعه طبقاتی
(دوزخ زمین)
نقش تعیین کننده در دیالک تیک حوا و آدم
نه
از آن حوا
بلکه
برعکس
از آن آدم است؟
مگر در بهشت برین (جامعه کمونیستی آغازین) حوا و آدم برابر نبوده اند؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر