خواب آب ها از سیاوش کسرایی

آب ها 

خواب مرا می بینند
 

بازوانی پنهان
می کشندم 

(مرا می کشند)

ـ به شتاب ـ

می برندم

(مرا می برند)

 به 

دل وحشت دریای پر آب

با 

چنین دریایی در جان 

خوابم 

(در خواب هستم)

اکنون

موج ها در من و من در موجم
غم لبریز شده
اشک آبم 

(آب متشکل از اشک هستم و یا اشک آب گریان هستم)

اکنون

می شوم 

ماهی و مرجان و صدف

 
می شوم 

مروارید

 
می شوم

 قطره و کف
 

می زنم

 بر 

ساحل

می خورم 

بر 

صخره

روح دریا هستم، سخت خرابم 

اکنون

تا 

از 

این خواب مشوش به در آید، دریا
و 

رها داردم 

(مرا رها دارد، رها کند، مرا)

از جنبش پیوسته خویش،
دست در می کنم 

ـ از هر گوشه ـ
نعره برمی دارم

ـ از بن جان ـ
 

از کران تا به کران در تک و تابم

(در تک و تاب هستم، در دوش و شتاب هستم)

 اکنون

پایان

ویرایش

از

تارنمای دایرة المعارف روشنگری