منظور احمد شاملو از جمله زیر چیست:
ابلها مردا ، عدوى تو نيستم من ، انكار تو ام.
حسین
زبان شعر همه کس فهم نیست
خاصه اگر در آن ایما و اشاره هم باشد
اینجا می تواند مخاطب مثلا خمینی باشد
که خطاب به او می گوید
ای مرد ابله من دشمن تپ نیستم
بلکه تو را انکار می کنم
چون
دشمنی با کسی
به او وجهه می دهد
اما
انکار به معنی نیستی است
که
می تواند منطور کسی باشد
که متعلق به این عصر و زمانه نباشد
و
انگار از اعماق تاریک تاریخ آمده باشد.
حریف
۱
ابلها مردا
این
جفنگ ـ اصطلاح احمد شاملو
در
زبان فارسی
معیوب و نادرست است
و
دال
بر
بیسوادی او ست.
این بدان می ماند
که
کسی بگوید:
«ای ای مرد ابله»
چون
از
سویی
ابلها
به معنی ای ابله است
و
از
سوی دیگر
مردا
به معنی ای مرد است.
ویرایش:
ابلها مرد
ابله مردا
ای مرد ابله
ابلها، مردا
ابلها،
مردا،
عدوى تو نيستم من ، انكار تو ام.
۲
ابلها،
مردا،
عدوى تو نيستم من ، انكار تو ام
نیت احمد شاملو در این جفنگجمله،
تحقیر مخاطب و تجلیل خویشتن خویش است.
واژه «مرد»
در زبان فئودالی فارسی
اما
نه،
تحقیر واژه،
بلکه
تجلیل واژه
است.
۳
ابلها،
مردا،
عدوى تو نيستم من ، انكار تو ام.
عدو به معنی دشمن است.
عدوی کسی نبودن
به طور اوتوماتیک
و
خود به خودی
به معنی دوست او بودن است.
شاملو به عوض واژه ی دوست،
از
واژه انکار استفاده می کند.
شاملو
قاعدتا
می بایستی بگوید:
ابلها،
مردا،
عدوى تو نيستم من،
منکر (انکار کننده ی) تو ام.
شاملو
اما
بی شک به این نکته واقف است.
سؤال این است
که
چرا
از مفهوم انکار استفاده می کند؟
۴
ابلها،
مردا،
عدوى تو نيستم من ، انكار تو ام.
حریف اندیشنده ای
بر آن بود
که
شاملو
در این جمله
از
اله مان های مذهبی
بهره گرفته است.
چون
انکار
ضد ایمان
است.
است.
شاید حق با حریف اندیشنده باشد.
چون
مخاطب شاملو در این شعر
خمینی
است
که
توده های شیعه به او ایمان آورده اند.
او
را
امام زمان تصور می کنند.
حتی
عکسش
را
در کره ماه دیده اند
و مویش
را
در لا به لای قرآن کریم
یافته اند.
۵
ابلها،
مردا،
عدوى تو نيستم من ، انكار تو ام.
ولی
اگر حق با حریف اندیشنده بود،
شاملو
حتما
به عوض واژه «انکار»، از واژه منطقی «منکر»
بهره برمی گرفت
که
ضمنا
زیباتر و گویاتر هم می بود.
سؤال قبلی
را
باید تکرار کنیم:
چرا
شاملو
از مفهوم انکار استفاده می کند؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر