فروغ فرخزاد
(۱۳۱۳ ـ ۱۳۴۵)
(1934 ـ 1966)
(۱۳۱۳ ـ ۱۳۴۵)
(1934 ـ 1966)
عصیان
(۱۳۳۶)
(۱۳۳۶)
ویرایش و تحلیل
از
از
مسعود بهبودی
۱
بنگرد در جلوه های بی زوال خویش
اعضای طبقه حاکمه
بنگرد در جلوه های بی زوال خویش
تو چه هستی؟
بنده نام و جلال خویش
دیده در آینه ی دنیا جمال خویش
هر دم این آینه را گردانده تا بهتر
بنگرد در جلوه های بی زوال خویش
معنی تحت اللفظی:
تو
بنده نام و جلال خود هستی.
دنیا برای تو آیینه ای است
و
تو
در آن به تماشای جمال خود نایل آمده ای.
کسب و کار تو
آیینه گردانی و تماشای مکرر جلوه های بی زوال خویش است.
فروغ ۲۰ ساله
که
کوهی از «اسناد» فقهی
را
با
دقتی خارق العاده
خوانده،
در این بند شعر بلند عصیان
استنتاجات (نتیجه گیرهای) خود
را
در زمینه طبقه حاکمه ـ خدا
تبیین می دارد.
ما اخیرا مواعظی را از اجامر جماران تصادفا شنیده ایم.
اگر مواعظ آیات عظام
را
با
سخنان ضعیفه ناقص العقل ۲۰ ساله ای
مورد مقایسه قرار دهیم،
به
تفاوت عرعر با اندیشه
پی می بریم.
اجامر جماران و عمال جمکران
حتی
از عهده عرعریدن برنمی آیند،
چه رسد به اندیشیدن و اندیشه خود را در قالب کلام ریختن.
۲
تو چه هستی؟
بنده نام و جلال خویش
دیده در آینه ی دنیا جمال خویش
هر دم این آینه را گردانده تا بهتر
فروغ
در این بند از شعر عصیان
دیالک تیک سوبژکت و اوبژکت
را
به شکل دیالک تیک طبقه حاکمه ـ خدا و آیینه بسط و تعمیم می دهد.
طبقه حاکمه ـ خدا
بسان فرد خودشیفته ای
آیینه گردانی می کند و به تماشای اینور و انور خود می پردازد و کیف می کند.
این کردوکار
اما
حاکی از چیست؟
۳
بنگرد در جلوه های بی زوال خویش
تو چه هستی؟
بنده نام و جلال خویش
دیده در آینه ی دنیا جمال خویش
هر دم این آینه را گردانده تا بهتر
این
اولا
بدان معنی است
که
طبقه حاکمه ـ خدا
طبقه حاکمه ـ خدا
مظهر خودشیفتگی است.
همین صفت و خصوصیت و خصلت
را
اعضای طبقه حاکمه
دارند.
فروغ جوان
اما
رادیکال اندیش است و بی نظیر است.
چون
این
ضمنا
بدان معنی است
که
خودشیفتگی طبقه حاکمه ـ خدا
کم ترین ربطی به خود پرستی ندارد.
خودپرستی
اصلا
منفی نیست.
اگر کسی پیشه ای، علمی، کشفی، اختراعی، هنری داشته باشد
و
در آیینه آثار پیشه ای و علمی و اکتشافی و اختراعی و هنری اش،
لیاقت و خلاقیت خود
را
ببیند
و
به احترام از خود
کلاه از سر بردارد،
کار بدی انجام نمی دهد.
خودشیفتگی طبقه حاکمه ـ خدا و اعضای طبقه حاکمه
اما
ربطی به خودپرستی ندارد.
این بند شعر فروغ تیز اندیش و ژرف اندیش
را
باید با دقت دو چندان خواند:
۴
تو چه هستی؟
بنده نام و جلال خویش
دیده در آینه ی دنیا جمال خویش
هر دم این آینه را گردانده تا بهتر
خودشیفتگی طبقه حاکمه ـ خدا و اعضای طبقه حاکمه
فرمالیستی
است:
طبقه حاکمه ـ خدا و اعضای طبقه حاکمه
دنیا
را
و
بشریت
را
به آیینه ای برای تماشای جمال خویش و جلوه های بی زوال خویش
مبدل می سازند.
کاخ ها، کشتی ها، برج ها، ثروت ها، جنده ها، جاکش ها و بادی گارد های خود
را
به رخ خلایق می کشند
خرمن احسنت و مرحبا و هلهله و هورا درو می کنند
و
کیف خر می کنند.
دیری است
که
در اکثر قریب به اتفاق کشورها،
خلایق خر
میلیاردر ها
را
به عنوان رئیس جمهور «انتخاب» می کنند.
یعنی
کسانی
را
به مقام همه کاره در طویله خویش انتخاب می کنند
که
بی کم ترین شک و تردید،
بی رحم ترین و غاصب ترین و غدار ترین لات ها و لاشخورهای طویله اند.
از همین بند شعر فروغ ۲۰ ساله
می توان دریافت،
که
او
با چه دقت خارق العاده ای
قران کریم
را
خوانده است.
آیه به آیه قرآن کریم
دال
بر خودستایی و خودشیفتگی طبقه حاکمه ـ خدا
ست.
طبقه حاکمه ـ خدا
فرقی با مش دونالد ترامپ ندارد:
طبقه حاکمه ـ خدا
خود
را
مالک شرقین و غربین و سماوات و عرش و فرش جا می زند.
خود
را
ارباب میلیون ها جن و انس و ملک و دد و دام جا می زند.
منظور فروغ از استحاله دنیا به آیینه
همین است.
طبقه حاکمه ـ خدا
کسب و کار و پیشه و هنری
جز
کشیدن دارایی خود
به رخ خلایق ندارد.
اکنون
بهتر می توان دریافت
که
طبقه حاکمه ـ خدا
عکس انتزاعی اعضای طبقه حاکمه انگل و غاصب و بی رحم و خونریز است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر