پروفسور دکتر گونتر
کروبر
پروفسور دکتر
کاملیا وارنکه
برگردان
شین میم شین
فرم در
ایدئالیسم
ذهنی
1
· ایدئالیسم
ذهنی، رابطه فرم و محتوا را در چارچوب جدائی ماده از خواصش به رسمیت می شناسد.
2
· از این
رو ست، که به نظر کانت، فرم، اصل ساختاری و اصل انتظامی، به صورت اشکال نگرش اپریوری
(ماورای تجربی) (زمان و مکان) و اشکال
اپریوری فهم (مقوله ها) در اختیار انسان شناسنده قرار می گیرد، تا انسان با بخدمت
گرفتن شان به انتظام مواد معرفتی خود نایل آید.
3
· بنظر
کانت، چیزهای در خود که در ورای سوبژکتیویته ما وجود دارند،، فاقد فرم و ساختار
اند و آنها هستند که محتوای شکل بخش را دراختیار می گذارند.
4
· بنظر
کانت فرم های نگرش و تفکر، ساختارهای منطقی بی محتوا و تغییرناپذیر هستند، که
مستقل از محتوای تجربه بشری و قبل ازآن وجود داشته اند و اصل فعال و فرم بخش شناخت
را تشکیل می دهند.
فرم در
ایدئالیسم عینی
1
· هگل،
هرچند از موضع ایدئالیستی ـ عینی، جدائی فرم و محتوا را رد می کند و وحدت دیالک
تیکی آن دو را مورد تأکید قرار می دهد.
2
· محتوا
فقط برای انعکاس عادی از فرم جدا ست و گرنه محتوائی بدون فرم و بدون تعین وجود
ندارد.
3
· محتوا
چه بسا در خویشتن خویش فرمی است.
4
· فرم چیز
خارجی ئی نیست.
5
· به قول
هگل، «از این رو اعطای فرمالیسمی از خارج به محتوای مشخص ضرورتی ندارد.
· فرمالیسم
در خود گذار به این است، که اما بس می کند فرمالیسمی خارجی برای آن باشد.
· زیرا
فرم شدن خانگی خود محتوای مشخص است.»
·
(هگل،
«کلیات»، جلد 2، ص 53)
6
· اگر
ما چیزها را در خارج از تأثیر
متقابل شان با چیزهای دیگر در نظر بگیریم، یعنی به عنوان چیزهای در خود در نظر
بگیریم، آنگاه محتوای آنها آشکار می شود.
7
· به
عبارت دیگر، این حقیقت امر آشکار می شود که
چیزها حاوی اعضائی اند، ترکیبی از
مواد گوناگون اند و غیره، که آنچنان با یکدیگر جوش خورده اند که استقلال شان در
کلیتی نفی شده است.
8
· این
استقلال بیانگر وجود چیزها بمثابه فرم
است.
9
· اما
تفاوت فرم و محتوای چیزها را نباید مطلق کرد.
· زیرا در
خارج از حیطه انتزاع، در تأثیر متقابل چیزها «این جوانب که ماهیت متفاوت آنها را
در برمی گیرند، تنها گشتاورهای ناچیز اند، گذار بیواسطه یکی در ضد خود اند.»
·
(هگل،
«کلیات»، جلد 2، ص 115)
10
· هگل نیز ـ علیرغم داشتن این نظر ـ سرانجام دچار پر
بها دادن به فرم می شود.
11
· بنظراو
«ایده مطلق»، اصل صوری (فرمال) تعیین کننده و فعال هر توسعه را تشکیل می دهد، که
«دگرگونگی» منفعل آن، ماده است، واقعیت مادی بصورت طبیعت و جامعه است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر