شعری از مجید نفیسی (52)

خوشه پروین 

یک شب به زادگاهم باز خواهم گشت

(۱۴ ژوئن ۲۰۰۵) 

سرچشمه: 

اخبار امروز  

گلمیخ

نوعی‌ازمیخ ‌که ‌ته آن ‌درشت ‌و پهن ‌است

·         یک شب به زادگاهم باز خواهم گشت

·         برای چیدن ستاره ها

·         از روی بامِ خانه ام.

پروین یا ثریا

·         پدر می گوید:

·         «نگاه کن، آنجا!

·         هفت برادران را نمی بینی؟»  

·         من دست هایم را دراز می کنم

·         و به شمشیرهای برهنه شان دست می کشم.

·         آنگاه جنگِ شبانه آغاز می شود.

·         ما اژدهای ماهخوار را می رانیم

·         و در گوشه های تاریکِ آسمان

·         گُلمیخ های ستاره می کاریم.

تیر یا شَعرای یمانی

·         در بامداد، مادر می گوید:

·         «نگاه کن،

·         آنجا! دو خواهران را نمی بینی؟»

·         من دست هایم را دراز می کنم

·         و به کوزه های آب شان دست می کشم.

·         آنها پیام آورِ ابرهای بارانخیزند

·         و با برآمدنِ آفتاب ناپدید می شوند.

·          

·         برادرانم، خواهرانم،

·         یک شب به زادگاهم باز خواهم گشت

·         تا در زیر آسمانِ کودکیَ ام

·         ستارگانِ خود را بازیابم.

پایان 
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری