شکست او، شکست من

محمد زهری

شکست او، شکست من

(شهریور 1336)

از مجموعه 

«برای هر ستاره»

(تهران ـ فروردین ۱۳۴۱)

با سپاس از

مسعود

 سینه ریز

به گردن بند فراخ مزین به سکه های زر و غیره اطلاق می شود.

·        شب،

·        چو سینه ریزِ گریه اش گسست،

·        چشم تشنهٔ من،

·         از غمش،

·         گریست.

·        گریه بر شکست دیگری که هست،

·        گر مرا بهانه های گریه نیست.

·        من اگر چه آفتاب روشنم،

·        در غروب دیگری نشسته ام.

·        خون من ز زخمِ او چکیده است

·        من ز سنگِ آه او شکسته ام.

·        این بهار جاودان

·        اگر مرا ست

·        با همه شکوفه های نازنین،

·        یک نگاه تلخ ناشناس او،

·        پیش من نهد خزان واپسین.

·        سایه اش منم،

·        اگر چه می رود،

·        با من از فراز و پستِ کوره راه

·        می خورد سرم به سنگِ سنگلاخ،

·        تنشکسته می رسم به هر پناه.

·        گر شود گرفته، روشنان (ستارگان روشن)  من

·        تیره، آب عمر من، که می کند؟

·        این منم برابرش، چو آینه:

·        هر چه می کنم:

·        هر چه می کند؟

·        گویم ار منم که

·        زخمه می زنم،

·        باورم مکن که

·        زخمه دست او ست.

·        گر مرا شبی عزای خویش بود،

·        این زمان، شکست من،

·        شکست او ست. 

 ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان