قطره های باران (2)

محمد زهری

با سپاس از مسعود

·        در آفتاب زرد،

·        سایه

·        دراز است.

·        در صبح نیز

·         سایه

·         چنین است.

·        ای سایهٔ دراز،

·        آیا شبی گذشته،

·        یا روزی گذشته است؟

*****

·         شب گفت:

·        «خموشم.»

·        روز آمد و

·        خاموشی او در هم ریخت.

·        دل گفت:

·        «خموشم.»

·        عشق آمد و

·        خاموشی او در هم ریخت.

*****

·        زمین

·        نفس کشید.

·        ز خاک پاک،

·        سبزه

·        جوش زد.

·         

·        چه سینهٔ فروتنی به زیر پا ست!

*****

·         دشنه

·        - با برقی -

·         فرود آمد.

·        خون

·        - به چالاکی -

·        جهید از زخم.

·        دشنه با خون آشنایی داشت. 

·        وای از این آشنایی، وای!

*****

·        تا شکوفهٔ سپید سیب

·        تازیانه ای بدست باد دید،

·        ریخت.

·        نازنین، چه زود،  رنجه می شود.

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری