محمد زهری
ﺍﺳﯿﺮ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ
(ﺗﻬﺮﺍﻥ - ﺩﯼ ﻣﺎﻩ ۱۳۴۵)
«مشت در جیب» (۱۳۵۳)
ـ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ـ
ﺍﯼ ﺑﺮ ﮔﻠﯿﻢ ﺍﯾﻤﻨﯽ، ﺁﺳﻮﺩﻩ،
ﺍﯼ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ،
ـ ﺑﯽ ﺍﺷﮏ ﮔﺮﻡ
ﺑﯽ ﺁﻩ ﺳﺮﺩ ـ
ﺩﺭ ﺧﯿﻤﻪ ﯼ ﺭﻫﺎﯾﯽ
ـ ﺑﺎ ﻧﺎﻥ ﮔﺮﻡ
ﺑﺎ ﺁﺏ ﺳﺮﺩ ـ
ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺵ
ﺁﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﯼ ﺷﮕﻔﺖ
ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺩ.
ﻣﺎ
ـ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ـ
ﺁﻭﺍﺯ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ
ـ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﻗﺎﺻﺪ ـ
ﻫﺮ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺍﯾﻦ ﺩﻝ
ـ ﺑﺎ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮﯼ ـ
ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯽ ﭘﮋﻭﺍﮎ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ.
ﻫﺮ ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﺶ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﺳﺖ
ـ ﺭﺍﻧﺪﻩ
ﺍﺯ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺷﻌﺮ ﻓﺎﺧﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ـ
ﺩﺭ ﻭﺭﺩ ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ ﺍﺳﯿﺮﺍﻥ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ.
ﺑﺮ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﯼ ﺑﺎﯾﺮ
ـ ﺩﯾﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭﺍﺯﯼ ـ
ﺩﯾﻮﺍﺭ ﭼﯿﻦ
ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺳﺨﺖ ﻭ ﺗﻨﺎﻭﺭ ﭼﻮ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭ
ـ ﺑﯽ
ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ،
ﺭﻭﺯﻧﻪ،
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ـ
ﮐﻪ ﺯ آﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻭﺭ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺭﺍﻣﺶ (آرامش، استراحت) ﺑﻪ دشت هایش ﺗو ﺮﺍ ﻫﺴﺖ
ﻧﺘﻮﺍﻥ
ﮔﻞ ﭼﯿﺪ
ﮔﻞ ﺩﯾﺪ
ﮔﻞ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻞ ﺷﻨﯿﺪ.
ﺭﻭﺯﻧﻪ،
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ـ
ﮐﻪ ﺯ آﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻭﺭ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺭﺍﻣﺶ (آرامش، استراحت) ﺑﻪ دشت هایش ﺗو ﺮﺍ ﻫﺴﺖ
ﻧﺘﻮﺍﻥ
ﮔﻞ ﭼﯿﺪ
ﮔﻞ ﺩﯾﺪ
ﮔﻞ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻞ ﺷﻨﯿﺪ.
ﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﮐﺸﺎﻥ
ـ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ـ
ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﯿﺰ
ـ ﺧﺴﺘﻪ،
ﺷﮑﺴﺘﻪ ـ
ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ.
ـ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ـ
ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﯿﺰ
ـ ﺧﺴﺘﻪ،
ﺷﮑﺴﺘﻪ ـ
ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ.
پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر