۱۳۹۴ اردیبهشت ۱۰, پنجشنبه

ستاره



سرچشمه:
صفحه فیسبوک
سیروس فتاحی
سیروس فتاحی
(س. ساقی)
ستاره
برای
مالک قصابی
و دیگر دلاورانی که جان بر سر عقیده نهادند.
 
صد آسمان ستاره ز د‌اغت فسرد‌ه اند.
آه، ای ستاره ای که به خاک ات (تو را به خاک) سپرد‌ه اند
 
خون می شود غنیمتِ این تخت و تاج شان
این ناکسان که خون تو از یاد برد‌ه اند


خود زند‌ه ای
ـ به یاد ـ

و فرازند‌ه ای
ـ به نام ـ

این غافلانِ شبزد‌ه هم، سنگِ مرد‌ه اند

دیدند، باورت ز مکان و زمان گذشت
آنان ـ هنوز ـ خوار و ذلیل ات (تو را ذلیل) شمرد‌ه اند.


آوازه ی سرت به ثریا رسید و باز
بر اختفایِ نام شما پا فشرد‌ه اند


رفتی و ماند بر لبِ یارانِ عاشقت
سوگندِ آتشی که به نامِ تو خورد‌ه اند


« ساقی» خد‌ای شان نکند عفو و آفرین
ننگِ جنایتی که به نامش (به نام خدا) سترد‌ه اند


پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

توضیحات شاعر:
در مصرع دوم بیت پنجم کلمه «شما»، جمع تکریم و احترام است.
به معنی جمع تعداد نیست.
در مصرع اول بیت آخر، «آفرین» به معنی تبریک ، تحسین بکار رفته است.
در مصرع دوم بیت آخر «اش»، ضمیر رقصان است و به کلمه «خدا» بر می گردد.
یعنی ننگ جنایتی که به نام خدا پاک کرده اند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر