افسانه تلخ

فروغ فرخزاد

(۸ دی، ۱۳۱۳ ـ ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵)

·      نه امیدی که بر آن خوش کنم، دل

·      نه پیغامی، نه پیک آشنایی

·      نه در چشمی، نگاه فتنه سازی

·      نه آهنگ پر از موج صدایی

*****

·      ز شهر نور و عشق و درد و ظلمت

·      سحر گاهی زنی دامنکشان رفت

·      پریشانمرغ رهگمکرده ای بود

·      که زار و خسته سوی آشیان رفت

*****

·      کجا کس در قفایش اشک غم ریخت

·      کجا کس با زبانش آشنا بود

·      ندانستند، این بیگانه مردم

·      که بانگ او طنین ناله ها بود

***** 

·      به چشمی خیره شد شاید بیابد

·      نهانگاه امید و آرزو را

·      دریغا، آن دو چشم آتش افروز

·      به دامان گناه افکند او را

*****

·      به او جز از هوس چیزی نگفتند

·      در او جز جلوه ی ظاهر ندیدند

·      به هرجا رفت در گوشش سرودند

·      که زن را بهر عشرت آفریدند

*****

·      شبی در دامنی افتاد و نالید:

·      «مرو، بگذار در این واپسین دم

·      ز دیدارت، دلم سیراب گردد.»

·      شبح پنهان شد و در، خورد بر هم

*****

·      چرا امید بر عشقی عبث بست؟

·      چرا در بستر آغوش او خفت؟

·      چرا راز دل دیوانه اش را

·      به گوش عاشقی بیگانه خو، گفت؟

 ·      چرا؟

·      او شبنم پاکیزه ای بود

·      که در دام گل خورشید افتاد  

·      سحرگاهی، چو خورشیدش بر آمد

·      به کام تشنه اش لغزید و جان داد

*****

·      به جامی، باده ی شور افکنی بود

·      که در عشق لبانی تشنه می سوخت

·      چو می آمد ز ره، پیمانه نوشی

·      به قلب جام، از شادی می افروخت

*****

·      شبی، ناگه سر آمد انتظارش

·      لبش در کام سوزانی، هوس ریخت

·      چرا آن مرد بر جانش غضب کرد؟

·      چرا بر ذره های جامش آویخت؟

*****

·      کنون این او و این خاموشی سرد

·      نه پیغامی، نه پیک آشنایی

·      نه در چشمی، نگاه فتنه سازی

·      نه آهنگ پر از موج صدایی

پایان