آن روزها

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

عصیان 

(۱۳۳۶)

·        آن روزها رفتند

·        آن روزهای خوب

·        آن روزهای سالم  سرشار

·        آن آسمان های پر از پولک

·        آن شاخساران پر از گیلاس

·        آن خانه های تکیه داده در حفاظ سبز پیچک ها به یکدیگر

·        آن بام های بادبادک های بازیگوش

·        آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها

·        آن روزها رفتند

·         آن روزهایی کز شکاف پلک های من

·        آوازهایم چون حبابی از هوا لبریز، می جوشید

·        چشمم به روی هر چه می لغزید

·        آن را چو شیر تازه می نوشید

·        گویی میان مردمک هایم

·        خرگوش نا آرام شادی بود

·        هر صبحدم با آفتاب پیر

·        به دشت های نا شناس جستجو می رفت

·        شب ها به جنگل های تاریکی فرو می رفت

·        آن روزها رفتند

·        آن روزها ی برفی خاموش

·        کز پشت شیشه در اتاق گرم

·        هر دم به بیرون خیره می گشتم

·        پاکیزه برف من چو کرکی (پشم نرم از  بز) نرم

·        آرام می بارید

·        بر نردبام کهنه چوبی

·        بر رشته سست طناب رخت

·        بر گیسوان کاج های پیر

·        و فکر می کردم به فردا، آه

·        فردا

·        حجم سفید لیز

·        با خش خش چادر مادر بزرگ آغاز می شد

·        و با ظهور سایه ی مغشوش او در چارچوب در

·        که ناگهان خود را رها می کرد در احساس سرد نور

·        و طرح سرگردان پرواز کبوترها

·        در جام های رنگی شیشه

·        فردا ...

·        گرمای کرسی خواب آور بود

·        من تند و بی پروا

·        دور از نگاه مادرم، خط های باطل را

·        از مشق های کهنه ی خود پاک می کردم

·        چون برف می خوابید

·        در باغچه می گشتم، افسرده

·        در پای گلدان های خشک یاس

·        گنجشک های مرده ام را خاک می کردم

·        آن روزها رفتند

·        آن روزهای جذبه و حیرت

·        آن روزهای خواب و بیداری

·        آن روز ها هر سایه رازی داشت

·        هر جعبه ی سربسته گنجی را نهان می کرد

·        هر گوشه صندوقخانه در سکوت ظهر

·        گویی جهانی بود

·        هر کسی ز تاریکی نمی ترسید  

·        در چشم هایم قهرمانی بود

·        آن روزها رفتند

·        آن روزهای عید

·        آن انتظار آفتاب و گل

·        آن رعشه های عطر

·        در اجتماع ساکت و محبوب نرگس های صحرایی

·        که شهر را در آخرین صبح زمستانی

·        دیدار می کردند

·        آوازهای دوره گردان در خیابان دراز لکه های سبز

·        بازار در بوهای سرگردان شناور بود

·        در بوی تند قهوه و ماهی

·        بازار در زیر قدم ها پهن می شد، کش می آمد، با تمام لحظه های راه می آمیخت

·        و چرخ می زد در ته چشم عروسک ها

·        بازار، مادر بود که می رفت با سرعت به سوی حجم های رنگی سیال

·        و باز می آمد

·        با بسته های هدیه، با زنبیل های پر

·        بازار بود که می ریخت، که می ریخت، که می ریخت

·        آن روزها رفتند

·        آن روزهای خیرگی در رازهای جسم

·        آن روزهای آشنایی های محتاطانه با زیبایی رگ های آبی رنگ

·        دستی که با یک گل

·        از پشت دیواری صدا می زد

·        یک دست دیگر را

·        و لکه های کوچک جوهر بر این دست مشوش، مضطرب، ترسان

·        و عشق

·        که در سلامی شرم آگین خویشتن را بازگو می کرد

·        در ظهر های گرم دود آلود

·        ما عشق مان را در غبار کوچه می خواندیم

·        ما با زبان ساده ی گل های قاصد آشنا بودیم

·        ما قلب هامان را به باغ مهربانی های معصومانه می بردیم

·        و به درختان قرض می دادیم

·        و توپ با پیغام های بوسه، در دستان ما می گشت

·        و عشق بود

·        آن حس مغشوشی که در تاریکی هشتی

·        ناگاه

·        محصورمان می کرد

·        و جذبمان می کرد در انبوه سوزان نفس ها و تپش ها و تبسم های دزدانه

·        آن روزها رفتند

·        آن روزها مثل نباتاتی که در خورشید می پوسند

·        از تابش خورشید پوسیدند

·        و گم شدند آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها

·        در ازدحام پر هیاهوی خیابان های بی برگشت

·        و دختری که گونه هایش را

·        با برگ های شمعدانی رنگ می زد، آه

·        اکنون زنی تنها ست!

·        اکنون زنی تنها ست!

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری