شهود

از ویکی پیدیای فارسی

·        شهود به معنی به دست آوردن دانشی بدون استفاده از استنتاج و یا استنباط و بی ‌نیاز از عقل و حواس است.

1

·        شهود همریشه با مشاهده است، که به معنی ظاهر شدن، دییده شدن و عیان و آشکار شدن است.

2

·        در تصوف شهود را به حضور دل تعبیر می ‌کنند و آن را به صورت دیدن حق می ‌نمایند.

³

·        این واژه اغلب  به معانی زیر بکار می رود:

الف

·        به معنی درک موضوعی از درون

ب

·        به معنی رؤیایی صادقانه در بیداری

ت

·        به معنی فهم چیزی بدون استفاده از حواس فیزیولوژیکی

پ

·        به معنی نوس در فلسفه است.

·        (نوس به معنی روح، هوش و امثالهم است.

·        نوس، در آثار هگل، به معنی روح جهانی، به معنی خالق جهان بکار می رود.

·        نوس، در آثار آناکساگوراس بمعنی اصل تنظیمگر جهان بکار می رود که ضمنا اولین تبیین فلسفی ـ ماتریالیستی قانونمندی عام حوادث جهان بوده است.

·        نوس، در آثار افلاطون و ارسطو به معنی ایدئالیستی اش، عبارت است از «روح اندیشنده» که فقط انسان ها دارند و نه حیوانات. مترجم)  

4

·         موارد نامیده شده به عنوان شهود موضوعاتی بسیار متفاوت از یکدیگرند، اما عموماً روندی که منجر به شهود می‌شود، بر خلاف  تفکر منطقی ، برای شهود کننده ناشناخته است.

5

·        شهود باعث ایجاد نقطه نظرات، ادراکات، قضاوت‌ ها و باورهایی می‌شود که به صورت تجربی غیر قابل تأیید و به لحاظ عقلایی غیر قابل توجیه ‌اند.

6

·      امروزه تبیین چگونگی این پدیده در کانون توجه روانشناسی   و روانپزشکی است

7

·         ظاهرا نیمکره راست مغز با عملیات مغزی مربوط به مسائل شهودی مانند زیبایی ‌شناسی و یا توانایی‌های عمومی خلاقیت مرتبط است.

پایان