فصل پنجم
ایدئالیسم
پروفسور
دکتر اندراس گدو
برگردان
شین میم شین
بخش چهارم
پوزیتیویسم و
فلسفه حیات
به مثابه طرز
تفکر:
انکار سیستم
وارگی تفکر کلاسیک بورژوائی
قسمت نهم
جانشینان
فلسفه حیاتی و پوزیتیویستی نیچه:
مارتین هایدگر
و آرتور دانتو
ادامه
8
·
آثار نیچه در نظر هایدگر به مثابه
جمعبندی فلسفه کلاسیک (و کل تفکر پساسقراطی) جلوه گر می شود.
·
هایدگر می نویسد:
· «از آنجا که موضعگیری اصلی متافیزیکی نیچه پایان
متافیزیک است، بنابرین، در فلسفه نیچه، بزرگترین و عمیق ترین جمعبندی، یعنی تکمیل
همه موضعگیری های اصلی و ماهوی فلسفه غرب بعد از افلاطون و در پرتو افلاطونیسم صورت
می گیرد.»
·
(همانجا، جلد 1، ص 369)
9
·
آثار نیچه اما در نظر هایدگر، به
مثابه طرح امکانات و گرایشات متفاوت فلسفه بورژوائی پساهگلی و همچنین قرن بیستمی
جلوه گر نمی شود.
·
هایدگر مقطع پسا نیچه ای را در
واقع فلسفه خود، یعنی فلسفه وجود می داند.
·
چون او گسست نیچه از تفکر کلاسیک بورژوائی
را با هاله (سراب) پیوست، با هاله تعلق نیچه و فلسفه حیات و یا فلسفه وجود به
یکدیگر و عملا با هاله قطع رابطه میان آنها سرپوش می نهد.
·
هایدگر می نویسد:
·
«ما باید فلسفه نیچه را به مثابه متافیزیک سوبژکتیویته
درک کنیم.»
·
(همانجا، جلد 2، ص 199)
10
·
این نیچه پردازی به هایدگر امکان آن
را می دهد که او تحلیل نیچه از زمان را در خطوط ماهوی اش بپذیرد، اما همزمان فلسفه
وجود خود را از فلسفه نیچه متمایز سازد و در مقابل آن قرار دهد.
11
·
هایدگر می نویسد:
·
«نیچه به روشنی پیشگوئی کرده که این اراده (خواست)
در قرن بیستم، فرم بی چون و چرا به خود خواهد گرفت.
·
موافقت با این اراده (همخواهی) به
حاکمیت بی قید و شرط انسان بر زمین منجر خواهد شد و تحقق این اراده، تن در دادن به
یوغ تکنیک (فن) را در خود نهفته دارد.
·
تن در دادن به یوغ تکنیک اما به
مثابه مخالفت با اراده (خواستن) و یا بی
ارادگی (نخواستن) نیست، بلکه به معنی
اراده (خواستن) است.
·
یعنی اینجا نیز واقعی است.»
·
(هایدگر، « مفاهیم بنیادی»، مجموعه آثار، جلد
51، ص 17، 1981)
12
·
درست تلقی کردن اندیشه اراده به
قدرت نیچه به مثابه پیشگوئی درست امضای زمان در قرن بیستم، همزمان حاوی انتقاد
هایدگر از نیچه است.
·
فلسفه اراده به قدرت به مثابه ایده
«نسیان وجود»، حاکی از سرنوشت غرب گرفتار در «نسیان وجود» است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر