صدا

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

عصیان 

(۱۳۳۶)  

·        در آنجا بر فراز قله ی کوه

·        دو پایم خسته از رنج دویدن

·        به خود گفتم که در این اوج، دیگر

·         صدایم را خدا خواهد شنیدن

·        به سوی ابرهای تیره پر زد

·         نگاه روشن امیدوارم

·        ز دل فریاد کردم کای خداوند

·         من او را دوست دارم، دوست دارم

·        صدایم رفت تا اعماق ظلمت

·        به هم زد خواب شوم اختران را

·        غبار آلوده و بی تاب کوبید

·         در زرین قصر آسمان را

·        ملایک با هزاران دست کوچک

·        کلون سخت سنگین را کشیدند

·        ز طوفان صدای بی شکیبم

·        به خود لرزیده، در ابری خزیدند

·        ستون ها همچو ماران ـ پیچ در پیچ ـ  

·        درختان در مه سبزی شناور

·        صدایم پیکرش را شستو داد

·        ز خاک ره درون حوض کوثر

·        خدا در خواب رؤیابار خود بود

·        به زیر پلک ها پنهان نگاهش

·        صدایم رفت و با اندوه نالید

·        میان پرده های خوابگاهش

·        ولی آن پلک های نقره آلود

·        دریغا تا سحر گه بسته بودند

·        سبک چون گوشماهی های ساحل

·        به روی دیده اش بنشسته بودند

·        صدا صد بار نومیدانه برخاست

·        که عاصی گردد و بر وی بتازد

·        صدا می خواست تا با پنجه خشم

·        حریر خواب او را پاره سازد
 

·        صدا فریاد می زد از سر درد:

·        «به هم کی ریزد این خواب طلایی

·        من اینجا تشنه ی یک جرعه مهر

·        تو آنجا خفته بر تخت خدایی؟»

·        مگر چندان تواند اوج گیرد

·        صدایی دردمند و محنت آلود

·        چو صبح تازه از ره باز آمد

·        صدایم از صدا دیگر تهی بود

·        ولی اینجا به سوی آسمان ها ست

·         هنوز این دیده ی امیدوارم

·        خدایا این صدا را می شناسی

·        من او را دوست دارم، دوست دارم 

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری