شبنامه

محمد زهری

(1305 ـ 1373)

شبنامه (۱۳۴۷)

 

١

·        شبی از شبها

·        گل شب بو

·        خورجین پر بو را نگشود،

·        که زمستان

·         ـ از کوهستان ـ

·        چارنعل آمده بود.

٢

·        شبی از شبها

·        یاد من

·        ـ پاورچین پاورچین ـ  

·        از در خانه برون رفت

·        و ندانستم، کی باز آمد

·        و کجا بود.

·        آنقدر بو بردم

·        که تنش بوی دلاویز تو را با خود داشت.

٣

·        شبی از شبها

·        به تماشا بنشین

·        تیر چالاک شهابی را

·        که در انبانه ی شب گم گردد

·        و به یاد آر که ما نیز شبی

·        یا روزی

·        این چنین در قدم مرگ فرو می افتیم.

٤

·        شبی از شبها

·        تو مرا گفتی:

·        «شب باش!»

  

·        من که شب بودم و

·        شب هستم و

·        شب خواهم بود،

·        شبِ شب گشتم.

 

·        به امیدی که تو فانوس نظرگاه شب من باشی.

 

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری