سیری در شعر «عصیان بندگی» از فروغ فرخزاد (3)

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

عصیان 

(۱۳۳۶)  

تحلیلی از شین میم شین

   

·        ای بسا شب ها که در خواب من آمد او

·        چشم هایش چشمه های اشک و خون بودند

·        سخت می نالید، می دیدم که بر لب هاش

·        ناله هایش خالی از رنگ فسون بودند

·        شرمگین ز این نام ننگ آلوده ی رسوا

·        گوشه ای می جست تا از خود رها گردد

·        پیکرش رنگ پلیدی بود و او گریان

·        قدرتی می خواست تا از خود جدا گردد

·        ای بسا شب ها که با من گفتگو می کرد

·        گوش من گویی هنوز از ناله لبریز است:

·        شیطان:

·        «تف بر این هستی، بر این هستی دردآلود

·        تف بر این هستی که این سان نفرت انگیز است

·        خالق من او و او هر دم به گوش خلق

·        از چه می گوید، چنان بودم، چنین باشم

·        من اگر شیطان مکارم، گناهم چیست؟

·        او نمی خواهد که من چیزی جز این باشم

·        دوزخش در آرزوی طعمه ای می سوخت

·        دام صیادی به دستم داد و رامم کرد

·        تا هزاران طعمه در دام افکنم ناگاه

·        عالمی را پر خروش از بانگ نامم کرد

·        دوزخش در آرزوی طعمه ای می سوخت

·        منتظر، بر پا، ملک های عذاب او

·        نیزه های آتشین و خیمه های دود

·        تشنه ی قربانیان بی حساب او

·        میوه ی تلخ درخت وحشی زقوم

·        همچنان بر شاخه ها افتاده بی حاصل  

·        آن شراب از حمیم (عفونت عرق) دوزخ آغشته

·        ناز ده کس را شرار تازه ای در دل
 

·        دوزخش از ضجه های درد، خالی بود

·        دوزخش بیهوده می تابید و می افروخت

·        تا به این بیهودگی رنگ دگر بخشد،

·        او به من رسم فریب خلق را آموخت

·        من چه هستم خود، سیه روزی که بر پایش

·        بندهای سرنوشتی تیره پیچیده

·        ای مریدان من، ای گمگشتگان راه

·        راه ما را او گزیده، نیک سنجیده

·        ای مریدان من، ای گمگشتگان راه

·        راه راهی نیست تا راهی به او جوییم

·        تا به کی در جستجوی راه می کوشید

·        راه ناپیدا ست، ما خود راهی (برده)  اوییم

·        ای مریدان من، ای نفرین او بر ما

·        ای مریدان من، ای فریاد ما از او

·        ای همه بیداد او، بیداد او بر ما

·        ای سراپا خنده های شاد ما از او

·        ما نه دریاییم تا خود، موج خود گردیم

·        ما نه طوفانیم تا خود، خشم خود باشیم

·        ما که از چشمان او بیهوده افتادیم

·        از چه می کوشیم تا خود چشم خود باشیم

·        ما نه آغوشیم تا از خویشتن سوزیم

·        ما نه آوازیم تا از خویشتن لرزیم

·        ما نه ما هستیم تا بر ما گنه باشد

·        ما نه او هستیم تا از خویشتن ترسیم

·        ما اگر در دام نا افتاده می رفتیم

·        دام خود را با فریبی تازه می گسترد

·        او برای دوزخ تبدار سوزانش

·        طعمه هایی تازه در هر لحظه می پرورد

·        ای مریدان من، ای گمگشتگان راه

·        من خود از این نام ننگ آلوده بیزارم

·        گر چه او کوشیده تا خوابم کند اما

·        من که شیطانم دریغا سخت بیدارم.»

ادامه دارد.