جهان و جهان بینی فروغ فرخزاد (25)

فروغ فرخزاد 

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

تحلیلی از شین میم شین

·       بر لبانم سایه ای از پرسشی مرموز

·       در دلم دردی است بی آرام و هستی سوز

·       راز سرگردانی این روح عاصی را

·       با تو خواهم در میان بگذاردن امروز

·       گر چه از درگاه خود می رانی ام، اما
تا من اینجا بنده، تو آنجا خدا باشی،

·       سرگذشت تیره من سرگذشتی نیست

·       کز سرآغاز و سرانجامش جدا باشی

·       نیمه شب گهواره ها آرام می جنبند

·       بی خبر از کوچ دردآلود انسان ها

·       دست مرموزی مرا چون زورقی لرزان

·       می کشد پاروزنان در کام طوفان ها

·       چهره هایی در نگاهم، سخت بیگانه

·       خانه هایی بر فرازش، اشک اختر ها

·       وحشت زندان و برق حلقه ی زنجیر

·       داستان هایی ز لطف ایزد یکتا

·       سینه ی سرد زمین و لکه های گور

·       هر سلامی، سایه ی تاریک بدرودی

·       دست هایی خالی و در آسمانی دور

·       زردی خورشید بیمار تب آلودی

·       جستجویی بی سرانجام و تلاشی گنگ

·       جاده ای ظلمانی و پایی به ره خسته

·       نه نشان آتشی بر قله های طور

·       نه جوابی از ورای این در بسته

·       آه، آیا ناله ام ره می برد در تو؟

·       تا زنی بر سنگ، جام خودپرستی را

·       یک زمان با من نشینی، با من خاکی

·       از لب شعرم، بنوشی درد هستی را

·       سال ها در خویش افسردم، ولی امروز

·       شعله سان سر می کشم تا خرمنت سوزم

·       یا خمش سازی خروش بی شکیبم را

·       یا تو را من شیوه ای دیگر بیاموزم

·       دانم از درگاه خود می رانی ام، اما

·       تا من اینجا بنده، تو آنجا خدا باشی

·       سرگذشت تیره ی من سرگذشتی نیست

·       کز سر آغاز و سرانجامش جدا باشی

·       چیستم من؟

·       زاده ی یک شام لذتبار

·       ناشناسی پیش می راند در این راهم

·       روزگاری پیکری بر پیکری پیچید

·       من به دنیا آمدم، بی آنکه خود خواهم

·       کی رهایم  کرده ای، تا با دو چشم باز

·       برگزینم قالبی خود، از برای خویش

·       تا دهم بر هر که خواهم نام مادر را

·       خود به آزادی نهم در راه، پای خویش

·       من به دنیا آمدم تا در جهان تو

·       حاصل پیوند سوزان دو تن باشم

·       پیش از آن، کی آشنا بودیم ما با هم

·       من به دنیا آمدم بی آنکه من باشم

·       روزها رفتند و در چشم سیاهی ریخت

·       ظلمت شب های کور دیرپای تو

·       روزها رفتند و آن آوای لالایی

·       مرد و پر شد گوش هایم از صدای تو

·       کودکی همچون پرستوهای رنگین بال

·       رو به سوی آسمان های دگر پر زد

·       نطفه اندیشه در مغزم به خود جنبید

·       میهمانی بی خبر انگشت بر در زد

·       می دویدم در بیابان های وهم انگیز

·       می نشستم در کنار چشمه ها سرمست

·       می شکستم شاخه های راز را اما

·       از تن این بوته هر دم شاخه ای می رست

·       راه من تا دور دست دشت ها می رفت

·       من شناور در شط اندیشه های خویش

·       می خزیدم در دل امواج سرگردان

·       می گسستم بند ظلمت را ز پای خویش

·       عاقبت روزی ز خود ـ آرام ـ پرسیدم:

·       «چیستم من از کجا آغاز می یابم؟

·        

·       گر سرا پا نور گرم زندگی هستم،

·       از کدامین آسمان راز می تابم؟

·       از چه می اندیشم این سان روز و شب خاموش

·       دانه ی اندیشه را در من که افشانده است؟

·       چنگ در دست من و من چنگی مغرور

·       یا به دامانم کسی این چنگ بنشانده است؟

·       گر نبودم یا به دنیای دگر بودم

·       باز، آیا قدرت اندیشه ام می بود؟

·       باز آیا می توانستم که ره یابم

·       در معماهای این دنیای رازآلود؟»

·       ترس ترسان در پی آن پاسخ مرموز

·       سر نهادم در رهی تاریک و پیچاپیچ

·       سایه افکندی بر آن پایان و دانستم

·       پای تا سر هیچ هستم، هیچ هستم، هیچ

·       سایه افکندی بر آن پایان و در دستت

·       ریسمانی بود و آن سویش به گردن ها

·       می کشیدی خلق را در کوره راه عمر

·       چشم هاشان خیره در تصویر آن دنیا

·       می کشیدی خلق را در راه و می خواندی:

·       «آتش دوزخ نصیب کفر گویان باد!

·       هر که شیطان را به جایم بر گزیند او

·       آتش دوزخ به جانش سخت سوزان باد!»

·       خویش را ‌آینه ای دیدم تهی از خویش

·       هر زمان نقشی در آن افتد به دست تو

·       گاه نقش قدرتت، گه نقش بیدادت

·       گاه نقش دیدگان خودپرست تو

·       گوسپندی در میان گله، سرگردان

·       آنکه چوپان است، ره بر گرگ بگشوده

·       آنکه چوپان است خود، سرمست از این بازی

·       «می» زده در گوشه ای آرام آسوده

·       می کشیدی خلق را در راه و می خواندی:

·       «آتش دوزخ نصیب کفرگویان باد!

·       هر که شیطان را به جایم برگزیند او  

·       آتش دوزخ به جانش سخت سوزان باد!»

ادامه دارد.