۱۳۹۲ مرداد ۶, یکشنبه

رباعیات سیاوش کسرائی (13)


سیاوش کسرائی
(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)

·       دلدار ز خواب ناز برخاسته  است
·       چون پیکر صبح، قامت آراسته است

·       برخاستنش روز نوی کرده بلند
·       غافل که ز عمر من شبی کاسته است

*****

·       چرا با باغ، این بیداد رفته است؟
·       بهاری نغمه ها از یاد رفته است؟
·        
·       چرا، ای بلبلان مانده خاموش
·       امید گل شدن بر باد رفته است؟

*****

·       ای جوی، بیا به هم همآوا گردیم
·       با چشمه و شط و رود یکجا گردیم
·        
·       پیوند کنیم روشنی با پاکی
·       باشد روزی دوباره دریا گردیم

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر