ارغوان

امیر هوشنگ ابتهاج (سایه)  (6 اسفند 1306)  

آثار:

نخستین نغمه‌ها، ۱۳۲۵

سراب، ۱۳۳۰

سیاه مشق، فروردین ۱۳۳۲

شبگیر، مرداد ۱۳۳۲

زمین، دی ۱۳۳۴

چند برگ از یلدا، آبان ۱۳۴۴

یادنامه، مهر ۱۳۴۸ (ترجمه شعر تومانیان شاعر ارمنی، با همکاری نادرپور، گالوست خاننس و روبن)

تا صبح شب یلدا، مهر ۱۳۶۰

یادگار خون سرو، بهمن ۱۳۶۰

حافظ به سعی سایه (دیوان حافظ با تصحیح ابتهاج)

تاسیان مهر ۱۳۸۵ (اشعار ابتهاج در قالب نو)

 

 

ارغوان

   

·       ارغوان شاخه ی همخون جدا مانده ی من

·       آسمان تو چه رنگ است امروز؟

·       آفتابی است هوا؟

·       یا گرفته است هنوز؟

·       من در این گوشه، که از دنیا بیرون است

·       آفتابی به سرم نیست

·       از بهاران خبرم نیست

·       آنچه می بینم دیوار است

·       آه، این سقف سیاه

·       آنچنان نزدیک است

·       که چو بر می کشم از سینه نفس

·       نفسم را بر می گرداند

·       ره چنان بسته که پرواز نگاه

·       در همین یک قدمی می ماند

·       کورسویی ز چراغی رنجور

·       قصه پرداز شبی ظلمانی است

·       نفسم می گیرد

·       که هوا هم اینجا زندانی است

·       هر چه با من اینجا ست

·       رنگ رخ باخته است

·       آفتابی هرگز

·       گوشه ی چشمی هم

·       بر فراموشی این دخمه نیانداخته است

·       اندر این گوشه ی خاموش فراموش شده

·       «کز دم سردش» (نیمایوشیج) هر شمعی خاموش شده

·       یاد رنگینی در خاطر من

·       گریه می انگیزد.

·       ارغوانم آنجا ست

·       ارغوانم تنها ست

·       ارغوانم دارد می گرید

·       چون دل من که چنین خون ‌آلود

·       هر دم از دیده، خون فرو می ریزد.

·       ارغوان

·       این چه رازی است که هر بار بهار

·       با عزای دل ما می آید؟

·       که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است

·       و این چنین بر جگر سوختگان

·       داغ بر داغ می افزاید؟

·       ارغوان پنجه ی خونین زمین

·       دامن صبح بگیر

·       وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس:

·       «کی بر این دره ی غم می گذرند؟»

·       ارغوان خوشه ی خون

·       بامدادان که کبوترها

·       بر لب پنجره ی باز سحر، غلغله می آغازند،

·       جان گلرنگ مرا

·       بر سر دست بگیر،

·       به تماشاگه پرواز ببر!

·       آه، بشتاب که همپروازان

·       نگران غم همپرواز  اند

·       ارغوان، بیرق گلگون بهار

·       تو برافراشته باش

·       شعر خونبار منی

·       یاد رنگین رفیقانم را

·       بر زبان داشته باش!

·       تو بخوان نغمه ناخوانده ی من

·       ارغوان شاخه ی همخون جدا مانده ی من!

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

با قدردانی از صفحه فیسبوک 

«رباعیات خیام»