۱۳۹۱ اسفند ۱۸, جمعه

آرزوی بهار

سیاوش کسرایی
از «آوا»

·        در گذرگاهی چنین باریک
·         در شبی این گونه دل افسرده وتاریک
·        کز هزاران غنچه ی لب بسته ی امید
·         جز گل یخ، هیچ گل در برف و در سرما نمی روید،
·         من چه گویم تا پذیرای کسان گردد؟
·         من چه آرم تا پسند بلبلان گردد؟

·        من در این سرمای یخبندان، چه گویم با دل سردت؟
·        من چه گویم، ای زمستان، با نگاه قهرپروردت؟

·        با قیام سبزه ها از خاک
·        با طلوع چشمه ها از سنگ
·        با سلام دلپذیر صبح
·        با گریز ابر خشم آهنگ
·        سینه ام را باز خواهم کرد
·         همره بال پرستوها
·         عطر پنهان مانده اندیشه هایم را
·        باز در پرواز خواهم کرد.

·        گر بهار آید
·        گر بهار آرزو روزی به بار آید
·        این زمین های سراسر لوت
·        باغ خواهد شد
·        سینه این تپه های سنگ
·        از لهیب لاله ها پر داغ خواهد شد/

·        آه، اکنون دست من خالی است
·        بر فراز سینه ام جز بُوته هایی از گل یخ نیست
·         گر نشانی از گل افشان بهاران بازمی خواهید
·        دور از لبخند گرم چشمه ی خورشید
·         من به این نازک نهال زردگونه بسته ام امید .

·        هست گل هایی در این گلشن که از سرما نمی میرد
·        و اندر این تاریک شب تا صبح
·        عطر صحرا گسترَش را از مشام ما نمی گیرد.

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر