۱۳۹۱ آذر ۵, یکشنبه

اینک بیا به یاری ام، آزادی

    
فردا، برای آمدنت، دیر است!

 سیاوش کسرائی 
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)
 (مرداد 1364)

·        آزادی،
·        در من، چرا زبان نگشودی؟
·        با من، چرا نیامدی، ننشستی، در این سرا؟

·        آخر، چرا، چرا
·        آن بذر سبز را به دفترم نفشاندی؟

·        ای خوشنوا، چرا
·        یک بار سر ندادی آوازی
·        در بزم تلخ ما؟


*****

·        هر روز، هر کجا
·        در چارسوی کشور دنیا
·        نقشی ز خویش می زنی و جلوه می کنی

·        لیکن
·        از کوچه ام، گذر نمی کنی تو و عمری است
·        کز این دریچه، من
·        ـ سر تا به پای، چشم
·        چون گل حسرت ـ
·        در انتظار آمدنت مانده ام، هنوز!

*****

·        آزادی،
·        با هر که ام، عزیز چو جان بود
·        تا گیر و دار خون
·        در پیشوازت آمدم و هر بار
·        تو عشوه دادی و پرهیز داشتی

·        گاهی، رخی نمودی و دستی به در زدی
·        اما نیامدی
·        نه، ای گریزپا
·        حتی، نگاه نیز نکردی به زیر پا:
·        بر فرش سرخرنگ روانی که سال ها ست
·        جان و جوانی ما با هزار امید
·        گسترده بر زمین!

*****

·        باری،
·        آئین میزبانی شایسته تو را
·        گر ره نمی برم،
·        در شور من ببین
·        در اشتیاق من
·        دامن ز دست رفتن و کجتابی مرا!

*****

·        آزادی!
·        ای آرزوی گمشده، گل کن،
·        تا بلبل تو را
·        در باغ درشکسته، نفس هست!

·        بشنو،
·        فغان و ناله شبگیر است!

·        بشنو،
·        صدای جان به زنجیر است!

·        اینک بیا به یاری ام، آزادی
·        فردا، برای آمدنت دیر است!

*****

·        این بار، ای خجسته دم، آزادی
·        من توده می کنم
·        با هر چه ام، که تاب
·        با هر چه ام، که تب

·        با هر چه ام، که شعله به جان است، آتشی
·        باشد که همچو مشعل
·        بر گیری ام ز خاک

·        باشد چو شبچراغ، بگردانی ام به شب!

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر