۱۳۹۱ آبان ۳, چهارشنبه

پرومته در سوگ و در سرود

 کرمانشاه، دیواره ی بیستون.
صخره نورد: احسان حقیقی نژاد

 خسرو باقرپور
سرچشمه:
اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com


سکوت
           چکه
                  چکه
                        چکه
                                چکه
                                        با نقره ی باران می بارد


و سایه ی سبز تو، نمناک می شود

ردیف چناران
                    شانه به شانه
                                      با ساز باران

در حاشیه ی کهربایی ی ناب سراب نیلوفر
و در حضور عظیمت
                           به چوپی ی شور انگیزی
                                                         می موجند

ترنم نوای لطیفی
                        در گوش من
                            درد های غریبم را درمان می کنند

و هر یاد دیگر
                  روح سیاهی است
                                         که تند و بادپا
                                      از این گندم زار متلاطم می گریزد


و می دانم
            خوب می دانم
                             در شکوه بیستونی ی این غروب

تو هم کوبش قلب سنگی ی فرهاد را می شنوی
و فرق صدای تیشه و دل را
                                    خوب می دانی

تو دور می شوی
                        دور
                              دور


دور می شوی
                 و من در رنگ نیلی ی این غروب
                                                        پیر می شوم

با دال پر غرور دالاهو
                            بر آسمان تیره غربت می چرخیم 

همپرواز پرشکوه عقاب اندوهگین و پیر یونانی
فریاد می کشیم
                     در اوج

رو به اوج
                صعود می کنیم

و حالا
در انتهای افق
 
تو می بینی
                 سقوط عقابان را در گدازه ی خورشید.

و بعد...
 
بازهم
          سکوت
                    چکه
                             چکه
                                     چکه
                                           چکه

                                                   با نقره ی باران می بارد
 
و سایه ی سبز تو، نمناک می شود.

پایان
 
سراب نیلوفر و غیره نام اماکن اسطوره ای در کرمانشاه هستند.
مردم منطقه معتقدند که جام جم در دریاچه سراب نیلوفر افتاده است.
صدای تیشه فرهاد ـ هر شب ـ ازکوه بیستون می آید.
دال به معنی عقاب است و کوه دالاهو جایی است که عقابان بر آن آرام می گیرند.

میم
این شعر خسرو باقرپور، 
شعری فوق العاده زیبا ست، با وزن درونی نیرومندی 
که روح آدمی را از هر قید و بند مزاحمی رهائی می بخشد و به اوج می برد.
این شعر از احساس و عاطفه و از شور و غرور عام انسانی لبریز است.
خواننده در تمامت مدت خوانش این شعر،  دست به دعا دارد:
«خدایا، کاری بکن که این شعر پایان نگیرد!»
خیلی زیبا ست.
چوپی احتمالا نوعی از رقص است؟
عمر شاعر درازتر از عمر نوح نبی باد و قلمش توانمندتر.
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر