سیری در شعری از «تنهاترین تنها منم»

بـزرگ که می شــــوی،
غُصـه هایت زودتـر از خـودت، قـَد می کِشــند،
دَرد هـایت نــیز!
غــافل از آنکه

لبخــندهـایت را،
در آلبــوم کـودکــی ات جــا گــذاشته ای! 

صفحه فیس بوک

جابر محمدعلی زاده

·      شعری کوتاهتر از آه، حتی.

·      اما غول آسا.

·      بی عیب و نقص.

·      کامل و پرمحتوا.

      

·      حقیقت با تمام عظمتش، گاهی خود را در فراز مختصر و موجزی نشان همگان می دهد.

·      این شعر نمونه ای از تجلی حقیقت بزرگ غم انگیزی است، در جهانی که تشنه ی تحول ریشه ای و رادیکالی است.

·      عمر شاعر دراز باد!

پایان