هماندیشی با خدامراد فولادی (6)

مارکسیسم فرانگر است!

( پوزیتیویسم ِ پنهان در « مارکسیسم » تجدیدنظرگرایان ) (بخش 2)  

سرچشمه:

مجله هفته

http://www.hafteh.de

مارکسیست ـ لنینیست

·       خدامراد عزیز بد نیست نگاهی به این مقاله مفید بیاندازد قبل از آنکه زیر آب مارکسیسم ـ لنینیسم را بزند:

·       مارکسیسم بدون لنین؟   

  http://www.hafteh.de/?p=22760                                                               

ساسان

·       اگر مزایا و محسناتِ سایت های فارسی زبان که ترجمهً متون کلاسیکِ مارکسیست - لنینیستی را بر روی صفحاتِ خود قرار می دهند تا در اختیار علاقه مندان قرار گیرد، بسیار باشد اما یک ضرر دارد و آن هم این است که هر کس و ناکس و تازه از گرد راه رسیده ای هم به این صفحات دسترسی پیدا می کند و با خواندن مطالبش ، گرد و خاک راه می اندازد و خود را علامهً دهر می پندارد و با تٌرهات خود گرد و خاک در چشم علاقه مندان تازه کار می پاشد.

·       حال نقل«نویسنده» این «مقاله» است که شبیه آن «استاد» همه فن حریفِ ساکن ایران دستی به این متون پیدا کرده و مطالب را فهمیده نفهمیده و جویده نجویده درهم می ریزد و با ناشیگری و ریخت و پاش و شلختگی و پل…. تمام می خواهد به خورد دیگران بدهد.

·       این حضرت مثلأ با یکی گرفتن لنینیسم و توده ای ها قصد دارد ابتدا لنینیسم را بی اعتبار و بعد هم مارکسیسم را به یک آیین مذهبی آکادمیک تقلیل بدهد.

·       لبِ کلام ایشان این است که چون به «پیش بینی» مارکس قرار بوده انقلابات کارگری در کشورهای صنعتی پیشرفته صورت گیرد و نگرفته و مثلأ  قرار است، صورت بگیرد، همهً خلق های جهان باید دست روی دست بگذارند و منتظر آن روز رستاخیز انقلاباتِ در جهان سرمایه داری و یعنی مثلأ ظهور مهدی موعود بنشینند.

·       هدف و قصد چنین حضرات یک شبه فیلسوف شده فقط و فقط تحریف و بی اعتبار کردن مارکسیسم و ایضأ لنینیسم (به عنوان تکامل مارکسیسم) است و سردرگم کردن علاقه مندان تازه وارد.

·       پیشنهاد و توصیه دوستانه من به علاقه مندان مطالعه آثار مارکسیستی ـ لنینیستی این است که به جای تلف کردن وقت برای خواندن این نوع نوشته ها از این نوع فیلسوفان، به خواندن اصل متون که هم به زبان فارسی و هم به زبان های اصلی، در سایت های گوناگون فارسی موجود است، رجوع فرمایند.

مارکسیت ـ لنینیست

·       خدامراد فولادی نه تازه از گرد راه رسیده است و نه آنطور که ساسان می گوید بی سواد.

·       من شخصن با نظرات ایشان مخالفم و اعتقادی ندارم که لنینیسم معادل رویزیونیسم است و اصولا درک ایشان را رویزیونیستی و ایدئالیستی ارزیابی می کنم.

·       ایشان نگاهی ایستا و غیر عملی به جهان دارند و با آنکه بر پراتیک و سنگ محک عمل تاکید دارند اما یک نمونه از پراتیک گرایش مارکس بدون لنین نمی توانند بیاورند.

·       آنها که زیرآب لنین را زده اند اکنون به عنوان وزیر و نمایندگان پارلمان های غربی و … در غارت مردم نقشی جدی را بازی می کنند.

·       بهرحال نوشته های خدامراد کشفیات وی نیست.

·       سال های سال است که مارکسیست هائی در جهان غرب لنین را پایان مارکسیسم و تبدیل آن به جزمیات می دانند.

·       لنین را مادر “استالینیسم” و ریشه نظری تمام مصیبت های بشری می خوانند.

·       بسیاری از این افراد همانطور که عرض کردم به پست و مقامی هم رسیده اند.

·       باروزو، کاترین اشتون، یوشکا فیشر و صدها منتقد جدی تر لنین که هنوز هم معتقدند مارکس خیلی انقلابی و متمدن تر بود و لنین همه چیز را با نگرش اراده گرایانه و آسیائی خود به ویرانی کشید.

·       البته این هم پراتیک است.

·       باید به آن پرداخت.

·        

·       خدامراد فولادی مطالب زیادی در اینترنت منتشر کرده است.

·       بیشتر مقالاتش را با حوصله خوانده ام

·       به جرات می توانم بنویسم، مطالب مفیدی دارد و عمرش دراز باد

·       . نگرش وی به حزبیت و لنینیسم برای من غیر منطقی و ضد مارکسیستی است

·       خوشحال می شوم اما مطالبش بازهم در همین جا بخوانم و و با وی به بحث و گفتگو بنشینم.

·       به شما هم پیشنهاد می کنم به جای درخواست سانسور مطالب دیگران، نظرتان را در نقد مطلب بنویسید.

ربابه

·       دشواری چالش فکری با ایرانی جماعت شاید به این دلیل باشد که همیشه به بحث انتزاعی و کلی می پردازند.

·       اگر اما اندیشه معینی را جزء به جزء مورد تجزیه و بعد تحلیل قرار می دادند و در پایان تحلیل خود به نتیجه معینی می رسیدند، سازنده تر می بود، هم برای خود تحلیلگر و هم برای خواننده.

·       این عیب اسلوبی اساسی خدامراد است.

·        

·       من اگر جای ایشان بودم، مثلا اثری از لنین را نقد می کردم و نشان می دادم که رویزیونیست است و نه توسعه دهنده صدیق و خلاق مارکسیسم.

·       در موارد دیگر نیز به همین سان.

·        

·       به نظر ایشان حزب توده فقط در سال های سی، آثاری از مارکسیسم ترجمه کرده.

·       همین و بس.

·       خدامراد اولا دیالک تیک کمیت و کیفیت را وارونه می کنند، اگرچه در حرف به نقش تعیین کننده کیفیت اذعان دارند، ولی در عمل کمیت را تعیین کننده می دانند و به این نتیجه نادرست می رسند.

·       مثال:

·       اولا کیفیت آثار ترجمه شده بعد از کودتا از سوی حزب توده بمراتب پخته تر و دقیقتر و بهتر بوده است 

.

·       ثانیا حزب توده فقط «حزب توده» نبوده و نیست و نخواهد بود 

.

·       خدمات فرهنگی توده ای ها را اگر از جامعه حذف کنیم، حتی خود خدامراد حرفی برای گفتن نخواهند یافت 

.

·       فقط کافی است که به کمیت کارهای پورهرمزان، نیک آیین، جوانشیر، کسرائی، به آذین، انصاری و تیزابی و غیره و غیره نظر باندازیم 

.

·       با حذف توده ای ها چیز به درد بخوری باقی نمی ماند 

.

·       حتی بقیه شخصیت ها و سازمان ها به نحوی از انحاء از خدمات فرهنگی حزب توده بهره مند بوده اند و خواهند بود.

·       بعد از روی کار امدن فوندامنتالیسم و سرکوب رادیکال حزب توده نیز توده ای ها چه بسا بی نام و نشان، صدها بار بیشتر و کیفیت مندتر به روشنگری انقلابی برخاسته اند 

.

·    کارهای اسکندری، نیک آیین، طبری و غیره عملا در پله کیفی و کمی دیالک تیکی دیگری ادامه یافته و می یابد 

.

·       فرق توده ای ها با خیلی ها این است که «توده ای» اند:

·       تمیزشان از توده دشوار است و به دنبال چیزی حتی نام خشک و خالی ئی برای خود نیستند.

·        

·       منتقدین خدامراد نیز بهتر است که اندیشه های ایشان را جزء به جزء تحلیل و نقد کنند.

پایان