کودک و ماه

مندال و مانگ
سروده ای به کردی و فارسی

دکتر اسعد رشیدی
(8. 2. 1997)
سرچشمه:
اخبار روز
www.akhbar-rooz.com

• در گذرگاه طوفان،
• ایستاده کودک
• کنار ماه

• با چشمانی ازشب
• و نگاهی از ابریشم.

• کومه های بی هیمه و دود،
• اجاق های بی آتش و خاکستر،

• آسمان پریده رنگ،
• ابرهای مچاله دردست باد،

• کوهستان های مغموم
• و مردانی از پی یابوهای پیر،
• با یال های ریخته و
• سرهای بزرگ
• و چشمانی گشاده رو به دشت

• در گذرگاه طوفان،
• ایستاده کودک
• کنار ماه

• با چشمانی از شب و
• نگاهی از ابریشم.

• کرانه های نومید رودخانه ها
• سنگ های سرد و
• بلم های شکسته
• که پاهای برهنه و خسته زنانی را
• در نوبت، انتظارمی کشند.

• لغزش اندام برهنه دریا
• در رؤیاهای شبانه کوهستان

• لب های تاول زده تابستان
• و بارش کوتاه باران،

• گلوی بریده چشمه ها
• با سیمان و تشنگی

• اشک های خشکیده انتظار
• بر گونه کودکان

• و نگاه های خیره
• به تکه نان پریشانی درباد

• خش خش سنگین پوتین ها
• برشاخه های شکسته بلوط و برف و انقلاب

• ــ که با لهجه کارد و دود
• با تمشک های و حشی سخن می گویند ــ

• بوی عرق و باروت
• روسپیان و سربازان،
• که زیر آفتاب و
• کنار بشکه های تهی نفت
• خمیازه می کشند.

• در گذرگاه طوفان،
• ایستاده کودک
• کنار ماه

• با چشمانی ازشب
• و نگاهی از ابریشم.

پایان