امواج جدید انقلابات دموکراتیک

نفرین فراعنه
با شتر بر ضد فیس بوک

پروفسور گونتر پلاتسداش (56 ساله)

حقوقدان، پروفسور، ژورنالیست
اروکمونیست
عضو اخراجی از حزب کمونیست آلمان
عضو حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان (1983 ـ 2005)
اکنون بدون تعلقات حزبی
جزو کاندیداهای حزب چپ
www.linksnet.de
9 فوریه 2011
برگردان شین میم شین

• این روزها، انقلابات ره به سوی کمونیسم نمی جویند، بلکه به دنبال کوره راهی به سوی دموکراسی اند.

• اکنون چهارمین موج دموکراتیزاسیون به شمال آفریقا رسیده است.

1
موج اول

• موج اول در اواسط سال های 70 به دیکتاتوری در «غرب» در یونان، پرتقال و اسپانیا خاتمه داد.

2
موج دوم

• موج دوم در اواخر سال های 80 به دیکتاتوری در «شرق» خاتمه داد.

3
موج سوم

• موج سوم از سال 1979 به دیکتاتوری در آمریکای لاتین برای مثال در اکوادور خاتمه داد.

• همانطور که در تئوری هرج و مرج (کائوس) بالکوبی پروانه ای توفانی به راه می اندازد، به همان سان نیز خود سوزی کارگر بیکاری در تونس که از طریق سبزی فروشی نان برای سفره خانواده اش در می آورد و پاسبان شهر گاری اش را مصادره کرده بود، بکمک الجزیره، فیس بوک و تویتر از جرقه ای آتش بزرگی برپا کرد.

• اکنون خیلی ها از خواب پا شده و چشم های شان را حسابی می مالند.

• حسنی مبارک که وستروله ـ وزیر امور خارجه آلمان ـ پارسال بمثابه «مردی با گنجینه ای از تجارب، خردی کلان و آینده نگری آهنین» قلمداد می کرد، به موتاسیونی یکشبه به دیکتاتوری خودکامه بدل شده است.

• بین الملل سوسیالیستی، حزب حاکم در تونس را چند روز پس از فرار بن علی از کشور اخراج کرد، مبارک «ملی ـ دموکرات» را هم در 31 ماه ژانویه.

• ذکرش ضرر ندارد، که مصر بنا بر ماده اول قانون اساسی آن کشور، یک «دولت سوسیالیستی ـ دموکراتیک» است.
• نجیب محفوظ ـ برنده جایزه نوبل برای ادبیات ـ در شاهکار خود تحت عنوان «خانه در قایق در کرانه نیل» از قول یکی از قهرمانان رها از توهم و نومید می گوید:
• «همه در ستایش از سوسیالیسم قلمفرسائی می کنند، ولی اکثرا رؤیای ثروت اندوزی در سر می پرورند، رؤیای خودفروشی، رؤیای شبهای سرخ در المعموره!»

• ماده دوم قانون اساسی مصر حاکی از آن است که شریعت به مثابه اساس سیستم حقوقی مصر کماکان اعتبار دارد، سیستم حقوقی ئی که ظاهرا غیر از آن چیزی است که با پیشداوری های اسلام ستیزان جور باشد.

• قابل یادآوری است که مصر، تقریبا 8 سال پس از بنای دیوار برلین، در اوایل ژوئن 1969 آلمان دموکراتیک را بلحاظ دیپلوماتیک برسمیت شناخت.

• آیا اهالی آلمان دموکراتیک مجاز بودند که تعطیلات خود را به جای وارنه مونده در شرم الشیخ سپری سازند؟

• به آنها گفته می شد که چون آلمان غربی حاضر نیست که آلمان دموکراتیک را برسمیت بشناسد، باید از دیدن عمه و خاله در آن سو صرفنظر کنند.

• اکنون مغلطه همه فرهنگی (مولتی کولتی) به سکه ای بدل شده که روی دیگرش راسیسم است.

• بدین طریق، مناسبات مبتنی بر استبداد و خودکامگی «عزت و احترام» کسب می کنند.
• دموکراسی ـ انگار ـ فقط چیزی مختص و منحصر به غرب است و بس.

• مبارزه بر ضد استبداد خصلت جهانشمول (یونیورسال) کسب می کند.
• پیکار در راه آزادی تمام ارضی می شود.

• به چه میزان پیشه کردن «سیاست رئال» مجاز است؟

• همان حضراتی که مددیار اجتماعی مسلح به افغانستان می فرستند، تا دخترها بتوانند دو باره به مدرسه بروند، مشکلی با سران عربستان سعودی ندارند که خانم پروفسور را به جرم تقاضای اجازه رانندگی برای زنان خانه نشین می سازند و از حق تدریس در دانشگاه محروم می کنند!

• همان حضراتی که با گردآوری 50 عراقی شکمگرسنه پابرهنه، سرنگونی تندیس صدام را در بغداد به عنوان سند خشم خلق جشن می گیرند، حاضر نمی شوند که تظاهرات دو میلیون نفری در قاهره بر ضد حسنی مبارک را به مثابه نشانه اراده خلق بپذیرند!

• اما علیرغم اینها همه افول مستبدین ادامه می یابد:

1

• بن علی از تونس بسان سگی بیرون رانده می شود.

2

• در مصر، مبارک از اریکه قدرت به زیر کشیده می شود و اکنون زیر عکس تمام قد او مأمورین امنیتی تربیت یافته در مسکو، با رئیس نیروی هوائی، زندانبانان و نماینده سازمان سندیکائی بین المللی حکومت می کنند.

3

• حضرت صالح ـ رئیس جمهور یمن ـ وعده اصلاحات می دهد.

4

• پادشاه اردن نخست وزیری را از کار بر کنار می کند.

5

• در الجزایر شورای امنیت عالی در اواخر ژانویه سال 2011 برای اولین بار از زمان روی کار آمدن بوته فلیکا ـ رئیس جمهور ـ تشکیل جسله می دهد.

6

• فقط در سوریه و لیبی، با رفرم شورای امنیت ملی و با احیای کمیته انقلاب مسلحانه از دسامبر سال 2010 هنوز قدرتمندان بر اریکه قدرت اند.

• در مصر، یعنی در کشوری که آدم ها فقط در مطب دندانسازی مجاز به باز کردن دهن خویش اند، در کشوری که عمر میانگین شهروندان 24 سال است و 40 در صد مردم باید با درآمدی بالغ بر دو دلار در روز، روزگار بگذرانند، در کشوری که در تظاهرات پرچم اسرائیل به آتش کشیده نمی شود و مسیحی و مسلمان، با حجاب و بی حجاب در تظاهرات شرکت می ورزند، در کشوری که نقویب سفیریس ـ ثروتمندترین تاجر مصری ـ استعفای حسنی مبارک را تقاضا می کند، انقلاب کماکان ادامه دارد، به رغم اسبان و اشتران که عمال مبارک برای انفجار تظاهرات توده ای به میدان آورده بودند.

• خیزش خلق در تونس با رپ ال ژنرال که در آغاز ژانویه با حمله سی مأمور امنیتی بازداشت شده، تحت عنوان «حضرت رئیس جمهور، مرگ خلق را شاهد باش!» به راه می افتد.

• محمد منیر آوازه خوان مصر، با ورود به فستیوال موسیقی جهانی در رودل اشتات، سخنش را با کلام آتشین زیر آغاز می کند:

«من از رشوه و فساد بیزارم!

من از دلهره و هراس بیزارم!

من شیفته رؤیایم!

من شیفته رؤیائی ام که بر پایه منطق بنا شده باشد!»

پایان