انترناسیونالیسم (3)

آگوست ببل (1840 ـ 1913)

از مؤسسین جنبش سوسیال ـ دموکراتیک کارگری سازمان یافته
از همکاران ویلهلم لیبکنشت
از مؤسسین حزب سوسیال ـ دموکرات کارگری آلمان
از دست اندرکاران اتحاد میان انجمن های کارگری آلمان و حزب سوسیال ـ دموکرات کارگری آلمان
مؤلف آثار بیشمار، از جمله «زن و سوسیالیسم» (1879)

3
سیاست انترناسیونالیستی دولت های سوسیالیستی
هانس هاینتس هولتس
برگردان شین میم شین

• انترناسیونالیسم اما، فقط همبستگی بین المللی میان احزاب کارگری مبارز و یا میان آنان و جوامع در حال ساختمان سوسیالیسم نیست.
• سیاست هر دولت سوسیالیستی نیز باید انترناسیونالیسم را در سرلوحه کار خود قرار دهد.
• درست است، که هر دولت سوسیالیستی باید برای حفظ خود، سیاستی مبتنی بر منافع ملی خویش در پیش گیرد، این دولت، اما به مثابه یک دولت سوسیالیستی، باید در عین حال، با جنبش های سوسیالیستی در سراسر جهان، با رزمندگان در حال پیکار، با مبارزات رهائی بخش در مناطق تحت ستم، علیه بربریت ضد انسانی امپریالیسم به تشکیل همبود مبتنی بر همبستگی اقدام کند.

• مثال دول سوسیالیستی و قبل از همه، اتحاد شوروی و آلمان دموکراتیک نشان داد، که هر دولت با مؤسسات موجود خویش، چه خدمتی می تواند در حق خلق های تحت ستم و مبارز انجام دهد.

• از آن جمله اند :
• گذاشتن مراکز آموزشی، در اختیار آنان.
• امدادهای پزشکی، داروئی و درمانی.
• گذاشتن امکانات درمانی، استراحت و معالجه در اختیار آنان.
• کمک های مالی در حد توان خویش.
• کمک های فنی و سازمانی برای کشورهای در حال توسعه، تحت شرایط غیر استثماری.
• کمک های سیاسی در مبارزه علیه امپریالیسم، مثلا در جنگ سوئز.

• هر دولت سوسیالیستی وظیفه دارد، لیست بلندی از نیازمندی های مبارزه سیاسی به خاطر سوسیالیسم را برآورده سازد.
• تلاش برای حفظ خود، با مبارزه به خاطر سوسیالیسم در سراسر جهان پیوند تنگاتنگ دارد.

• پیروزی و شکست سوسیالیست ها در هر کشور، با ساختمان سوسیالیسم در یک کشور دیگر، گامی به پیش و یا به پس برمی دارد.

• اما برای کمک در جای دیگر، باید آماده فداکاری و چشم پوشی بر برخی انتظارات خود بود.
• و این امر نه تنها به جامعه به طور کلی و به برنامه ریزی آن، بلکه به فرد فرد افراد آن مربوط می شود، که برنامه ریزی شامل حال شان می گردد.

• همبستگی بین المللی، بویژه برای کشور بلحاظ اقتصادی ضعیف که در حال ساختمان سوسیالیسم است، می تواند فشار مادی جدی محسوب شود.

• این باری بر دوش شهروندان کشور سوسیالیستی خواهد بود، اگر ما آنها را بخش لاینفک ساختمان سوسیالیسم تلقی کنیم و اگر آنها، اصولا طرفدار گذار به سوسیالیسم باشند.

• انترناسیونالیسم ـ در وهله اول ـ یک رفتار سیاسی است، که از ضرورت همبستگی و پیکار کلیه سوسیالیست های جهان، علیه گسترش تمام ارضی سرمایه داری سرچشمه می گیرد.

• فقط منافع اقتصادی بلاواسطه نیستند، که انترناسیونالیسم را الزامی می سازند، بلکه برعکس، تفکر ریزبین است، که ضرورت آن را نشان می دهد.

• آنچه که انترناسیونالیسم پرولتری را الزامی می سازد، درک تئوریک عامیت (یونیورسالیته) مبارزه طبقاتی است.
• تدارک و تدوین این درک تئوریک، استدلال و اثبات آن و تبلیغ و ترویج آن میان توده ها وظیفه اصلی حزب کمونیست در هر جامعه سوسیالیستی است.

• پراتیک انترناسیونالیسم، همبستگی پرولتری در مقیاس جهانی و فرم سازمان یافته آن در عمل مشترک احزاب کمونیست از قبل هرچه شالوده مندتر بوده باشد، حزب کمونیست به همان میزان بهتر از عهده انجام این وظیفه برخواهد آمد.

• انگلس در نامه ای به آگوست ببل، آن را به مثابه یکی از افتخارات کمونیست های آلمانی در تاریخ برجسته می کند:
• «موضع کارگران آلمانی در رأس جنبش اروپا، عمدتا، بر موضعگیری انترناسیونالیستی اصیل آنان در ایام جنگ (جنگ آلمان و فرانسه 1870 ـ 1871، مترجم) استوار بوده است.
• هیچ پرولتاریائی نمی توانست این چنین شایسته، رفتار کند.
• اگرچه حزب کارگری آلمان ـ در وهله اول ـ در چارب مرزهای دولتی خویش عمل می کند، ولی هرگز از احساس همبستگی با کارگران کشورهای دیگر غافل نبوده است.
• در آینده نیز به همان سان، حاضر به انجام وظایف انترناسیونالیستی خویش خواهد بود.»

ادامه دارد