آلن بدیو
(زادهٔ ۱۹۳۷)
درنگی
از
شین میم شین خالد سول پور
برای
فهم بهتر «فرضیهی کمونیسم» بدیو،
باید حتماً نظریهی «رخداد» او را
شناخت.
بالاتر هم چند بار این اصطلاح به کار رفت.
در این مورد البته بسیار
نوشتهاند و این اصطلاح دیگر به فرهنگ لغات انسان معاصر راه یافته، اما
توضیحی مختصر در اینجا بد نیست.
رسول پور
به عوض استدلال علمی و منطقی ویا حداقل تجربی و اثبات صحت دگم خرافی «فرضیه کمونیسم»، دگم خرافی دیگری را در سفره نظری خواننده خرافات خود قرار می دهد.
دگم خرافی «رخداد» را.
رسول پور برای توضیح فرضیه خرافی «کمونیسم» به توضیح مفهوم (و نه نظریه) «رخداد» از دید آلن بدیو مبادرت می ورزد:
«بدیو»
میگوید:
در جهان هیچ «کلّ واحد»ی وجود ندارد.
آنچه هست، مجموعهای از
چیزهای گوناگون و پراکنده است.
آلن بدیو
منکر کل واحد است.
کل چیست؟
کل یکی از مهمترین مفاهیم فلسفی است.
کل
مثل هر چیز دیگر
با ضد دیالک تیکی خود توأم است.
یعنی
کل در دیالک تیک جزء و کل وجود دارد و معنی دارد
و
نقش تعیین کننده در این دیالک تیک از آن کل است.
آلن بدیو
منکر وجود کل به طور کلی است
و
در بهترین حالت به وارونه سازی دیالک تیک جزء و کل مبادرت می ورزد.
یعنی
نقش تعیین کننده را از ان اجزاء می داند:
آنچه هست، مجموعهای از چیزهای گوناگون و پراکنده است.
خالد رسول پور
دنباله رو چنین علامه ای است.
آلن بدیو
با انکار کل، نشان می دهد که عقب مانده تر از حتی مولانا ست.
مولانا
در قصه فیل
هم از دیالک تیک جزء و کل پرده برمی دارد،
هم نقش تعیین کننده را از آن کل می داند
و
هم حقیقت فیل را نه در اجزای آن، بلکه در کل آن می داند.
یعنی
موضع مارکسیستی می گیرد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر