ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ
أَشْرَكْتُم بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا ۚ
فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ﴾
[ الأنعام: ۸۱]
چرا از آن چيزى كه شريك خدايش ساخته‌ايد بترسم
در حالى كه شما چيزهايى را كه هيچ دليلى درباره آنها نازل نكرده است مى‌پرستيد
و
بيمى به دل راه نمى‌دهيد؟
اگر مى‌دانيد بگوييد كه كدام يك از اين دو گروه به ايمنى سزاوارترند؟
کریم
در این آیه،
تفاوت اصنام با الله
را
توضبح می دهد:
تفاوت الله با اصنام این است
که
الله بر خلاف اصنام آگاهاننده است:
نازل کننده آیات و اطلاعات است.
به همین دلیل
حضرت ابراهیم
دلیلی برای هراس از اصنام لال و کر و کور و خر ندارد.
﴿الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ﴾
[ الأنعام: ۸۲]
كسانى كه ايمان آورده‌اند و ايمان خود را به شرك نمى‌آلايند، ايمنى از آن ايشان است و ايشان هدايت يافتگانند.
نتیجه اینکه خدا پرستان (پرستندگان الله) در مقایسه با بت پرستان
از امنیت و مصونیت بیشتری بر خوردارند.
﴿وَتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِ ۚ
نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ﴾
[ الأنعام: ۸۳]
اين برهان ما بود، كه آن را به ابراهيم تلقين كرديم در برابر قومش.
هر كه را بخواهيم به درجاتى بالا مى‌بريم.
هر آينه پروردگار تو حكيم و داناست.
کریم
در این آیه،
از مفهوم منطقی برهان بهره برمی گیرد.
برهان
به معنی اقامه دلیل قاطع و قانع کننده است.
برهان
مبتنی بر دیالک تیک علت و معلول است:
۱
- در برهان لمّی از علت به معلول پی برده می شود
- مثلاً یک پزشک در یک روستا به پشه مالاریا برمی‌خورد و در می‌یابد که بیماری اهالی آن روستا از پشه مالاریا است.
- ۲
- در برهان انّی از معلول به علت پی برده می شود.
- مثلاً یک پزشک از سرفه‌های خشک بیمارش پی می‌برد که بیماری او سل است.
کریم
در این آیه،
اولا
بر سوبژکتیویته (فاعلیت) الله تأکید می ورزد:
هر كه را
بخواهيم به درجاتى بالا مى‌بريم.
ثانیا
بر حکمت و علم الله.
هر آينه پروردگار تو حكيم و دانا ست.
الله بر خلاف اصنام (بت ها)
حکیم (فیلسوف) و دانا (عالم) است و نه جاهل.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر