خود آموز خود اندیشی (۱۲۴۱)

  

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت یازدهم

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۹۱ )

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

ولی اهل صورت کجا پی برند

که ارباب معنی به ملکی در اند.

معنی تحت اللفظی:

فرق و تفاوت و تضاد اهل صورت با اهل معنی

این است که اهل صورت بر خلاف اهل معنی

به وجود جهان مادی باور دارند

  

سعدی

در این بیت شعر،

دست افزار دیالک تیکی اش را از انبان بیرون می کشد:

سعدی

 دیالک تیک فرم و محتوا

را

به شکل دیالک تیک صورت و معنی بسط و تعمیم می دهد و انسانها را به دو دسته تقسیم می کند:

اهل صورت

 و

ارباب معنی.

 

شلاق تحقیر و توهین و تخفیف فئودالی بر اندام نحیف اهل قیاس فرود می آید.

اهل قیاس به چرخش قلمی، اهل صورت قلمداد می شوند و

حقایق شناسان منکر هستی مادی

 به درجه ارباب معنی ارتقا می یابند.

آن سان که اهل قیاس، برعکس ارباب معنی، فقط فرم (صورت، ظاهر، پوست) چیزها را می بینند، نه محتوای (معنی) مستور و نامرئی آنها را.

برای دیدن جنبه های نامرئی باید با مرکز غیبی و نامرئی در ارتباط بود.  

شناخت در قاموس سعدی و حافظ

 رازی است، که در اختیار محارم اسرار قرار داده می شود.

 

ادامه دارد.