درنگی
از
میم حجری
خواستن این که مردی بزرگ یا ثروتمند باشم ،
آیا نشانه ی آن نیست
که تصمیم دارم
دروغ بگویم ،
کمر خم کنم ،
روی زمین بخزم ،
بلند شوم ،
چاپلوسی کنم ،
دو رو باشم ؟
معنی تحت اللفظی:
پیش شرط مردی بزرگ ویا ثروتمند شدن، گرفتن پیشاپیش تصمیم به دروغگویی، تعظیم، چاپلوسی و ریا ست.
بالزاک در این شعارش، محتوای شعار قبلی اش را به باد فراموشی می سپارد
و
جای جنایت تر و تمیز را با دروغ و چاپلوسی و ریا پر می کند.
یعنی
برای انباشت ثروت و سرمایه در قطبی از جامعه،
منشاء رفتاری (اخلاقی) اختراع می کند.
اگر بیوگرافی و طرز رفتار این و آن ثروتمند و سرمایه دار را در نظر بگیریم،
بیشک به دروغگویی و چاپلوسی و ریاکاری اش برمی خوریم و به بالزاک حق می دهیم.
ولی علیرغم این شناخت حسی از این و یا ان ثروتمند و سرمایه دار،
منشاء انباشت ثروت و سرمایه در قطبی از جامعه،
اقتصادی ـ جامعتی است و نه رفتاری و یا احلاقی.
زیربنایی ـ اقتصادی است و نه روبنایی ـ ایده ئولوژیکی.
اخلاق مثل دیگر عناصر روبنایی ـ ایده ئولوژیکی ساز دوم را می زند و تابع زیربنای اقتصادی (حاکمیت طبقاتی، فرم مالکیت بر وسایل تولید، طبقه حاکمه) است.
دروغگویی و چاپلوسی و ریاکاری
در جوامع برده داری وفئودالی بیشتر از جامعه سرمایه داری رواج دارد.
اگر به حرف های روزمره مردم دقت شود، این حقیقت امر روشن می شود:
نوکرتم
چاکرتم
بنده اتم.
کنیزتم
غلامتم
خاک زیر پاتم
آقایی
اربابی
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر