درنگی
از
شین میم شین
امپرسیونیسم
این مکتب هنری در فاصله سال های ۱۸۸۰ ـ ۱۹۱۰ پدید آمده است.
مشخصه این دوره را پدیده ها و روندهای زیر تشکیل می دهند:
۱
صنعتی سازی جامعه
۲
اوربانیزاسیون
(تغییر فرم شهرسازی)
۳
تشکیل طبقات و اقشار اجتماعی مدرن (بورژوازی، پرولتاریا)
۴
تراکم ثروت و ذلت در شهرهای بزرگ
۵
پیشرفت های علمی و فنی بزرگ و تحول رادیگال زندکی انسان ها
۶
تشدید تضادهای طبقاتی و اوجگیری مبارزات طبقاتی و رویارویی های سیاسی
۷
تشکیل جنبش های اجتماعی و سیاسی انقلابی و ارتجاعی
۸
تدارک جنگ جهانی امپریالیستی اول (۱۹۱۴)
جریانات جامعه مدرن در اذهان طبقات اجتماعی متضاد به اشکال مختلف و متضادی منعکس و بازتولید هنری می شوند.
امپرسیوینسم را می توان روی دیگر مدال ناتورالیسم تلقی کرد:
ناتورالیسم
به
انعکاس هنری اوبژکتیو استثمار و سرکوب و ذلت در واقعیت عینی ـ جامعتی
(جنبه های زشت پیشرفت)
می پردازد
و
امپرسیونیسم
به مقاومت بر ضد آن برمی خیزد.
مؤلفین امپرسیونیسم با ادعای غیرسیاسی بودن
به انعکاس هنری مبتنی بر ادراک سوبژکتیو واقعیت عینی در لحظات معینی
بسنده می کنند.
مؤلفین امپرسیونیسم
در رشته های هنری مختلف
به صید لحظه های فرار و کنسروسازی هنری آنها می پزدازند
امپرسیون یعنی برداشت.
مؤلفین امپرسیونیسم
به انعکاس هنری انعکاسات لحظه ای از واقعیت بسنده می کنند.
بدین طریق
انعکاس رئالیستی واقعیت عینی با برداشت لحظه ای و حسی ـ شخصی هنرمند یکسان تلقی می شود
و
از تصویرسازی اوبژکتیو واقعیت عینی پرهیز به عمل می آید.
مثلا اجزای معینی از طبیعت و شهر ها و زندگی در شهرها و افراد
در لحظات معینی صید و منعکس می شوند.
افراد منفرد نیز بنا بر احساس های شخصی شان تماتیزه می شوند (موضوعیت کسب می کنند.)
موتیوهای حضرات عناصر رنگی و نوری به ویژه در فرم نقاشی بوده اند.
فرم آثار مؤلفین امپرسیونیسم
(سبک و استیل ثانیه ای)
برای صید جنبه های لحظه ای فرار مد می شود:
۱
متون مختصر
۲
اشعار کوتاه
۳
قصه های کوتاه
۴
یادداشت های روزمره
۵
خودگویی (مونولوژی درونی)
۶
تئاتر تک صحنه ای (درامولت)
۷
تبیین سوبژکتیویته مؤلف در فرم «منگو» (نقل قصه از دید و زبان مؤلف)
۸
رواج وسیع استعاره ها و ترکیبات کلماتی
نمایندگان معروف امپرسیونیسم:
راینر ماریا ریلکه
آرتور اشنیتسلر
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر