خود آموز خود اندیشی (۱۰۲۶)

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت اول

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۲ ـ ۸۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

 

۱

به حقش، که تا حق جمال ام نمود

دگر هر چه دیدم خیال ام نمود

معنی تحت اللفظی:

به خدا قسم می خورم که با دیدن جمال الهی، واقعیت عینی به طور کلی، برایم به خیال مبدل شد. 

 

 

منظور سعدی از مفهوم «حق» چیست؟

خداوند تعالی؟

خداوند تعالی خودش را به قهرمان ایدئولوگ فئودالیسم آشکار کرده؟

چگونه، برای چه و به چه دلیل؟

 

خدائی که بی مکان و بی زمان است، یعنی وجود مادی ندارد،

یعنی از جنس اجنه و اشباح و ارواح است

 و

حتی پیامبرانش او را ندیده اند و تنها چیزی که خلیل و کلیمش از او دیده اند،

نوری و بوته سوزانی بوده

و

به قول خود سعدی مقرب ترین دردانه های الهی نمی توانند جز سریر و بارگاه او ببینند،

چرا، چگونه و به چه دلیل خود را به شوریده آواره نشان می دهد؟

 

دیدن جمال حق از سوی قهرمان سعدی،

به دیدن امام زمان از سوی محمد رضا شاه می ماند،

که مستشار یانکی را با امام زمان عوضی گرفته بود.

 

اگر منظور سعدی وقوف منطقی و تحلیلی به ذات باری تعالی است، آنگاه باید به یاوه بودن نتیجه حاصله از سوی او اشاره کرد.

اثبات منطقی و تحلیلی ذات خدا

 فقط و فقط با پیش شرط قرار دادن وجود جهان مادی عینی ـ واقعی می تواند صورت گیرد و این خود به معنی رد خیالواره بودن آن است.

از بررسی چیزی از جنس خیال نمی توان به اثبات حق نایل آمد.

 

ادامه دارد.