خود آموز خود اندیشی (۹۹۸)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت اول

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۰ ـ ۸۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

مرا جفا و وفای تو پیش، یکسان است

که هرچه دوست پسندد به جای دوست، نکو ست.

 

معنی تحت اللفظی:

نزد من، جفا و وفای تو یکسان است.

چون پسند دوست تعیین کننده است.

 

سعدی در این بیت شعر،

میان وفا و جفا علامت تساوی می گذارد.

 

دیالک تیک وفا و جفا

بدین طریق

درسنت عرفان

تخریب می شود.

ضدیت دیالک تیکی جفا و وفا حذف و انکار می شود

و

وحدت متافیزیکی اندو ابلاغ می شود.

محتوای اصل وحدت وجود عرفان هم همین است.

ضدیت دیالک تیکی وجود و شعور انکار می شود

و

میان آندو علامت تساوی گذاشته می شود.

 

حافظ همین یکسان انگاری را از سعدی به ارث خواهد برد و بی شرمانه توسعه و ترویج خواهد داد.

 

ادامه دارد.