خود آموز خود اندیشی (۹۶۶)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

مقدمه

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۰)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

می صرف وحدت کسی نوش کرد

که دنیا و عقبی فراموش کرد.

 

معنی تحت اللفظی:

فقط کسی که دنیا و عقبی را فراموش کرده است،

می محض وحدت وجود را نوش کرده است.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

پیش شرط باور به خرافه وحدت وجود

را

فراموش کردن دنیا و عقبی می داند.

 

سعدی یا قصد عوامفریبی دارد و یا کلافه است.

نفس سخن گفتن از «وحدت»

به معنی وجود پیشاپیش دو چیز متضاد است.

 

برای تشکیل وحدت باید دو چیز متفاوت واقعا موجود با هم متحد شوند، یکی شوند و گرنه وحدتی در کار نیست.

 

اصل خرافی، ضد عقلی، ضد واقعی، ضد علمی عرفانی «وحدت وجود»

اصولا و اساسا

غلط فرمول بندی شده است.

 

منظور حضرات

نه وحدت وجود، بلکه هویت همه چیز مادی و فکری هستی است.

هویت

یعنی یکسانی، همانندی، بی تفاوتی.

 

ضد دیالک تیکی هویت، تفاوت است.

 

هویت

ربطی به وحدت ندارد.

کسی که ادعا می کند که بین خر و خدا و خلق و خرما و خردل و خورجین تفاوتی وجود ندارد،

از هویت اینها دم می زند و نه از وحدت شان.

 

ادامه دارد.