قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۴۱)

     

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ كِتَابًا مُّؤَجَّلًا ۗ وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۴۵]

هيچ كس جز به فرمان خدا نمى‌ميرد. 

مدت مكتوب است. 

هر كس خواهان ثواب اينجهانى باشد به او مى‌دهيم و هر كس خواهان ثواب آنجهانى باشد به او مى‌دهيم و شاكران را پاداش خواهيم داد.

در این آیه قران کریم

درک کریم از جامعه بشری آشکار می گردد:

جامعه بشری شبیه طویله تصور و تصوسر می شود:

طویله دار

به هر حیوانی هر چه دلش می خواهد می خوراند و در وقت معین حیوان معینی را ذبح می کند و یا می فروشد.

این بدان معنی است که کریم از جامعه شناسی خبر ندارد.

تا تشکیل جامعه سرمایه داری و به ویژه تا تدوین مارکسیسم

همین تصور طویلتی از جامعه حاکم بوده است.

جامعه شناسی علمی

وجود خود را مدیون مارکسیسم است.

هنوز هم بیگانگان با مارکسیسم، 

همین تصور کریم را از جامعه دارند.

تفاوت شان در تعیین و تصور طویله دار است:

یکی

 قوای ماورای طبیعی را طویله دار می پندارد 

و

 دیگری

 اعضای معینی از طبقات حاکمه و یا هیئت های حاکمه را.

پروفسور امپریالیستی دانش کاهی به نام رهنما

 سران نهادهای امپریالیستی را، اوانگلیست ها و صهیونیست های خر و خردستیز و خرپول را

 طویله دار می داند.

سعدی

احتمالا

تحت تأثیر کریم

طبیعت را حتی طویله تصور و تصویر می کند.

در طبیعت شناسی و جامعه شناسی سعدی  و حافظ

رزق و روزی هر حشره ای حتی در زیر صخره مصمایی

  پیشاپیش تعیین و مقرر شده است.

موجودات

از تهیه و تولید عرقریز مایحتاج خود معاف اند.

همه از دم

سر خوان یغمای خانی به نام خدا نشسته اند و می خورند

و

خوان هر وقت اراده کرد، شمشیر برا بر گردن شان فرود می آورد و حساب شان را می رسد.

ادامه دارد.