قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۱)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَن بَاءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴾
[ آل عمران: ۱۶۲]

آيا آن كس كه به راه خشنودى خدا مى‌رود، همانند كسى است كه موجب خشم او مى‌شود و مكان او جهنم، آن سرانجام بد است؟

 این جمله کریم،

هم  به لحاظ فرم جمله بندی

 معیوب است

و

هم به لحاظ انتخاب و کاربرد مفهومی:

ضد دیالک تیکی خشنودی خدا، ناخشنودی خدا ست و نه خشم خدا.

ضد خشم خدا هم مهر خدا ست و نه خشنودی خدا.

﴿هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۶۳]

اين دو گروه را نزد خدا درجاتى است گوناگون و او به كارهايشان آگاه است.

رفتن و نرفتن به راه خشنودی خدا  

چه ربطی به درجه (مقام) رهرو دارد؟

این خود خدا ست که مثل سلاطین و خوانین خودکامه

به بهانه ای

یکی را اجر می دهد و دیگری را زجر.

﴿لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴾
[ آل عمران: ۱۶۴]

خدا بر مؤمنان انعام فرمود، آنگاه كه از خودشان به ميان خودشان پيامبرى مبعوث كرد تا آياتش را بر آنها بخواند و پاكشان سازد و كتاب و حكمتشان بياموزد، هر چند از آن پيش در گمراهى آشكارى بودند.

در قاموس کریم

بشریت 

قبل از ظهور پیامبران

در خریت به سر می برد:

توسعه و تکامل مادی و فکری بشر،

نه

در روند مشقتبار تلاش برای معاش،

نه

در روند کار مادی و فکری،

نه

در روند تغییر محیط و همراه با آن خود

نه

در روند تغییر طبیعت اوبژکتیو (عینی) و طبیعت سوبژکتیو (طبیعت خود به مثابه موجودی طبیعی)،

بلکه در اثر شنیدن آیات الهی و یادگیری حکمت و کتاب بوده است

که توسط پیامبران امکان پذیر گشته است.

پیامبرانی که از خود مردم بوده اند و نه از بیگانگان.

همه این نعمات هم انعام الهی به بشر بوده است. 

﴿أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾
[ آل عمران: ۱۶۵]

آیا هنگامی که مصیبتی( در جنگ احد) به شما رسید، در حالی که دو برابر آن را ( در جنگ بدر به کافران) رسانده بودید، گفتید:

« این ( مصیبت) از کجا است؟»

 بگو:

« آن از جانب خود تان است» 

(و نتیجه نا فرمانی دستور پیامبر است)

 بی گمان خداوند بر هر چیز تواناست.

فرم جمله بندی این  آیه هم معیوب است.

خدا

در جنگ احد

مصیبتی را نصیب مسلمین و دوبرابر آن مصیبت را نصیب کافرین کرده است.

دلیلش این بوده 

که

مسملین از دستور رسول خدا پیروی نکرده اند.

ضمنا

خدا خیلی توانا ست.

 

نمی شد این خدای خیلی توانا

به عوض جنگ و کشتار به بهانه کفر و ایمان

هماندیشی عاقلانه به خلایق آموزش دهد و قال قضیه را بکند؟

 

ادامه دارد.