فرهنگ مفاهیم فلسفی (ج) جنبش کارگری (۱)

  

پروفسور دکتر گونتر هیدن

برگردان

شین میم شین

 

۱

·      جنبش کارگری به مبارزه بین المللی طبقه کارگر اطلاق می شود که در راه رهائی اقتصادی، سیاسی و ایده ئولوژیکی این طبقه از قیود نظام جامعتی سرمایه داری صورت می گیرد.

 

۲

·      جنبش کارگری بنا بر تضاد سرمایه و کار در کاپیتالیسم (سرمایه داری مبتنی بر رقابت آزاد) در سندیکاها، انجمن ها و احزاب توسعه یافت.

 

۳

·      جنبش کارگری در آغاز، به شکل مبارزات محلی و خودپو بر ضد سرمایه داران منفرد و یا بر ضد گروهی از سرمایه داران برای بهسازی شرایط اقتصادی بلاواسطه خود صورت می گیرد.

 

۴

·      با پیوند جنبش کارگری با سوسیالیسم علمی از طریق حزب طبقه کارگر ـ به مثابه عالی ترین فرم سازمان طبقاتی آن ـ جنبش کارگری برنامه سیاسی مستقل خود را مبنی بر سرنگونی نظام جامعتی سرمایه داری و استقرار نظام جامعتی سوسیالیستی توسعه می دهد.

 

۵

·      اتحادیه های محلی و موقتی جنبش کارگری که برای رهبری مبارزات محلی تشکیل شده بودند، به سازمان های طبقاتی سیاسی بین المللی تبدیل می شوند تا به رهبری آگاهانه بخش های ملی جنبش کارگری در مبارزه مشترک بر ضد سرمایه و به نفع صلح، دموکراسی و سوسیالیسم بپردازند.

 

۶

·      انجمن کمونیست ها که به وسیله مارکس و انگلس تأسیس یافته بود و مانیفست حزب کمونیستی جریانات خودپوی (خود به خودی) جنبش کارگری را با سوسیالیسم علمی، با تئوری رسالت تاریخی ـ جهانی طبقه کارگر برای نجات بشریت از استثمار، ستم و جنگ و برچیدن بساط سرمایه داری و برقراری جامعه کمونیستی پیوند می دهند.

 

۷

·      انجمن کمونیست ها و اتحادیه بین المللی کارگری تأسیس یافته در سال ۱۸۶۴، جنبش کارگری را از زیر نفوذ ایده ئولوژیکی، سیاسی و سازمانی بورژوازی بیرون می آورند و به تدارک تشکیل احزاب کارگری انقلابی در تک تک کشورهای سرمایه داری می پردازند.

 

۸

·      بدین طریق حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان در سال ۱۸۶۹، در آیزناخ تأسیس می یابد.

 

۹

·      نقطه اوج این دوره مبارزه سازمان یافته جنبش کارگری را کمون پاریس تشکیل می دهد.

 

۱۰

·      کمون پاریس اولین تلاش قهرمانانه پرولتاریا و اولین انقلاب پرولتری و برقراری دیکتاتوری پرولتاریا بوده است.

 

ادامه دارد.