۱۴۰۳ فروردین ۲۶, یکشنبه

قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۳۲)

   

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۲۳]

هر آينه خدا شما را در بدر يارى كرد و حال آنكه ناتوان بوديد.

 پس، از خداى بترسيد،

 باشد كه سپاسگزار شويد.

کریم

در این آیه

مؤثریت جزم (دگم) توکل به خدا

را

تبلیغ می کند:

مسلمین در جنگ بدر، علیرغم ضعف، پیروز شده بودند.

چون خدا به یاری شان شتافته بود.

 

پس، از خداى بترسيد،

 باشد كه سپاسگزار شوید.

کریم 

هرگز دیالک تیک داد و ستد را فراموش نمی کند:

حالا که مسلمین در جنگ بدر یاری دریافت کرده اند، پس باید داد درخور به خدا بدهند.

تا بدهکار خدا نباشند و بر خدا بیداد نرود.

چگونه؟

مسملین باید از خدا بترسند و شکرگزار باشند.

خدای کریم

شبیه خوانین و سلاطین خرفت و خر است:

مثل آنها 

از ترسناک بودن خود و شکرگزار بودن خلایق

لذت می برد.

خدا کسی را به روز خدا نیندازد.

 

﴿إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِكَةِ مُنزَلِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۲۴]

آنگاه كه به مؤمنان مى‌گفتى كه اگر خدا سه هزار فرشته به ياريتان فروفرستد، آيا شما را كافى نخواهد بود؟

 کریم

ظاهرا

در جنگ بدر، به توکل انتزاعی و خشک و خالی بسنده نکرده است.

وعده ارسال ۳۰۰۰ ملک از فلک را به آنها داده است.

در واقع دلیل پیروزی مسلمین در جنگ بدر

امداد غیبی بوده و نه رزم تن به تن عینی.

 

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر