مارکسیزم و آئین بهائی
سایت پژوهشنامه
نگارنده:
نادر سعیدی
درنگی
از
میم حجری
مقایسه مارکسیسم با بهائیسم:
هر دو
اصل استثمار (بهره برداری) را در روابط اقتصادی نفی می‌کنند.
معلوم نیست که منظور مؤلف این پژوهش از استثمار چیست.
ما خیلی از مؤمن ترین بهایی ها را که چه بسا میسیونرند و از قاره امریکا به قاره های بی قواره دیگر مثلا افریقا می روند تا خلایق را ارشاد کنند،
می شناسیم که سرمایه دارند.
مثلا هتل دارند.
کارخانه دارند.
این مؤمنین بهایی مگر خدمه و کارگران هتل و کارخانه خود را مورد بهره کشی و استثمار قرار نمی دهند؟
استثمار نیروی کار کارگران که جزو تعارفات نیست.
مارکسیسم
برای از بین بردن استثمار،
لغو مناسبات خصوصی مالکیت بر وسایل تولید (هتل و کارخانه و غیره)
را
الزامی می داند.
مگر کارخانه و هتل بهایی ها متعلق به کارگران و خدمه مربوطه است؟
مگر چنین کاری در جامعه سرمایه داری مجاز و جایز است؟
۲
هر دو
کمال مطلوب را تحقّق عقلانیّت در جامعه می دانند.
منظور مؤلف این پژوهش از عقلانیت (راسیونالیته) چیست؟
برای پیدا کردن پاسخ به این پرسش، باید پرسید:
منظور مارکس از توده ای کردن فلسفه چیست؟
فلسفه
یعنی خرد کل اندیش
که در تحلیل های قبلی ذکرش گذشته است.
کمال مطلوب برای مارکسیسم
توده ای شدن فلسفه است.
یعنی فیلسوف شدن همه اعضای جامعه است.
منظور بهائیسم از عقلانیت چیست؟
باید در روند آشنایی با بهائیسم به پرسش های مطروحه پاسخ بیابیم.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر