درنگی
از
یدالله سلطانپور
سکنه اروپا
در سال ۱۳۴۶ میلادی
اشاعه پاندمی طاعون
را
تقصیر خلق یهود قلمداد می کنند.
توطئه تئوری دیگری سر هم بندی می شود،
مبنی بر اینکه خلق یهود در همدستی با شیطان
در چاه های آب سم ریخته اند و خلایق با خوردن آب سمی، طاعون گرفته اند.
بر اساس این توطئه تئوری
قتل و طرد و تبعید و غارت فجیع و همه جانبه خلق یهود
صورت می گیرد.
کین و نفرت به خلق یهود
رفته رفته به منتالیته (روحیات) خلایق خر و خردستیز و خون آشام مبدل می شود.
خلق یهود
به مثابه مظهر شر قلمداد می شود که گویا به طرز موذیانه در صدد امحای مسیحیان جهان و سلطه بر جهان است.
بدین طریق
زمینه برای پروگروم های مکرر هموار می گردد:
توطئه تئوری سم ریزی در چاه های آب
به
پروگروم طاعون
منجر می شود.
توده های یهودی
کشتار و ضمنا در به در از شهرها می شوند و دار و ندارشان غارت می شود.
فقط در آلمان
۱۰۰ همبود (اجتماع) یهودی تار و مار و تخریب می گردد.
وقتی ده سال بعد
(۱۳۵۱)
پاندمی طاعون پایان می یابد،
کلیه مراکز زندگی خلق یهود در آلمان از بین رفته است
و
مراکر اصلی سکونت خلق یهود به اروپای شرقی منتقل شده است.
یهودیان
رفته رفته
در قرن ۱۷
به آلمان برمی گردند.
در قرن ۱۸
(۱۷۸۹)
انقلاب بورژوایی در فرانسه پیروز می شود
و
شعار برنامه ای اش
(آزادی، برابری، برادری)
به
آلمان هم می رسد.
در نتیجه برابر حقوقی خلق یهود با مسیحیان رواج می یابد
که
به
«رهایش خلق یهود»
معروف است.
اکنون
خلق یهود
حواشی جامعه را ترک می کند و جزو برابر حقوق جامعه می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر