شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت پانزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۷ ـ ۶۸)
۱
که من گر گلی بر وجودت زنم
به نزدیک مردان نه مرد ام.
زنم.
معنی تحت اللفظی:
من اگر صدمه ای به تو بزنم، در قاموس مردان، مرد نیستم، بلکه زنم.
در این بیت شعر سعدی
موضع نظری فئودالی و برده داری راجع به نیمه دیگر جامعه طبقاتی
بی شرمایه
تبیین می یابد.
این استنباط اشراف فئودال و برده دار از زنان است:
مرد
نمک شناس
است
و
زن
نمک ناشناس.
مرد قدر میهمان نوازی همنوع را می داند و حاضر به آزار او نمی شود.
ولی
زن
قدر ناشناس و بی خیال و بی همه چیز است.
خود سعدی
هم
در زن ستیزی، نمونه وار است.
۳۰ سال زنش را با توله هایش تنها می گذارد
و
«زن سعدی»
یعنی
زن هرجایی
ورد زبان ها می شود.
سعدی
در ایام پیری، حتی حاضر به همزیستی با او نمی شود.
در حوالی شیراز
جدا از زن و خانواده ادامه حیات می دهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر