شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت هفدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۹ ـ ۷۰)
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
بفرمود کشتن به شمشیر کین
که ناپاک بودند و ناپاکدین
صفت پاک و ناپاک در مورد دین شنیدنی است.
سعدی
بدین طریق
باورهای مذهبی را و افکار را هم به دو طبقه پاک و نا پاک تقسیم بندی می کند.
معیار عینی برای این طبقه بندی وجود ندارد.
ظاهرا تنها معیاری که هست،
حق به جانب بودن سوبژکتیو است:
هرکس مثل من نیست، بیگانه است،
بیگانه دشمن است،
بیگانه بد بنیاد و نجس و ناپاک است و قتلش واجب.
این تفکر خرافی
همچنان و هنوز
در جامعه سعدی رواج وسیع دارد و نسل به نسل انتقال می یابد.
بدین طریق
طرفداران ادیان دیگر و آته ئیست ها
به چرخش قلمی ناپاک و نجس و ناپاکدین قلمداد می شوند و قتلشان واجب می شود.
زنده باد جنگل به جای جامعه!
زنده باد بربریت لگام گسیخته!
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر