ابراهيم گلستان
درنگی
از
مسعود بهبودی
دون ژوان به شیطان:
در این کاخ دروغ‌ها یکی دو حرف راست نباید تو را برنجاند.
سؤال این است که چرا برنارد شاو،
دون ژوان را به انتقاد از شیطان مأموریت می بخشد و نه برعکس؟
شیطان کیست؟
چرا باید لاشخور زنباره روان ـ بیماری از قبیل دون ژوان،
خردمندتر و خردگراتر از شیطان باشد؟
برنارد شاو
تعریف و یا تحریف تئولوژیکی (فقهی) ـ دوئالیستی از شیطان را در بست می پذیرد.
یعنی تعریف فلسفی (ماتریالیستی - دیالک تیکی) از شیطان ندارد.
شیطان
بدین طریق
مظهر شر مطلق قلمداد می شود.
مفهوم شیطان نتیجه تجرید همه اشرار هستی جا زده می شود.
از سوی دیگر
یزدان
به مثابه خیر مطلق جا زده می شود.
یعنی
مفهوم یزدان، نتیجه تجرید همه اخیار هستی می گردد.
غافل از اینکه یزدان و شیطان رابطه دیالک تیکی با هم دارند.
یعنی
مطلقیتی در بین نیست.
یزدان چه بسا به شیطان استحاله می یابد و شیطان به یزدان.
همه اقطاب دیالک تیکی چنین اند.
مثال:
در دیالک تیک فرم و محتوا
نه فرم مطلق وجود دارد و نه محتوای مطلق.
مثال:
پوسته پیاز فرم آن است و مابقی، محتوای آن.
پس از کندن پوسته پیاز،
محتوای سابق پیاز به فرم جدیدی استحاله می یابد:
پوسته جدید محتوای سابق، فرم جدید محتوای جدید می گردد
و این روند و روال ادامه می یابد.
سعدی هم می داند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر